رابطه بین سیستم های مغزی رفتاری و دشواری در تنظیم هیجان با علائم افسردگی در افراد مبتلا به دیابت نوع دو: نقش میانجی انعطاف پذیری شناختی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای انعطاف پذیری شناختی بین سیستم های مغزی رفتاری و دشواری در تنظیم هیجان با علایم افسردگی در افراد مبتلا به دیابت نوع دو صورت گرفت. مطالعه حاضر توصیفی- همبستگی از نوع مدلیابی معادلات ساختاری می باشد. جامعه آماری پژوهش کلیه بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به کلینیک تخصصی ارمغان شهر کرج در سال 1399بودند که 250 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با سیاهه تجدیدنظر شده افسردگی(BDI-II) بک (1961)، مقیاس سیستم‏های مغزی- رفتاری (BIS/BAS) کارور و وایت (1994)، مقیاس دشواری در تنظیم هیجان (DERS) گراتز و رومر (2004) و سیاهه انعطاف پذیری روانشناختی (CFI) دنیس و واندر (2010) جمع آوری شد. داده های به دست آمده از طریق آزمون همبستگی و مدلیابی معادلات ساختاری به وسیله نرم افزار  SPSS-24 و AMOS-26 مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین سیستم فعال ساز رفتاری و انعطاف پذیری شناختی با افسردگی رابطه منفی و معناداری وجود دارد (01/0>P). بین سیستم  بازداری رفتاری و دشواری در تنظیم هیجان با افسردگی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (01/0>P). همچنین  مدل اصلاح شده از برازش مطلوبی برخوردار بود. یعنی مدل پژوهش، قادر به تبیین و توضیح رابطه ی بین متغیرها است. همچنین نتایج حاکی از تایید نقش میانجی انعطاف پذیری شناختی در ارتباط بین سیستم های مغزی-رفتاری و دشواری در تنظیم هیجان با علایم افسردگی بود .با اعمال برنامه ها و مداخلاتی برای افزایش انعطاف پذیری شناختی و توانایی تنظیم هیجان می توان از افسردگی بیماران دیابتی کاست.