نقش میراگر لزج بر بهبود رفتار و کاهش ضربه ساختمانها تحت ورودی لرزه ای تصادفی

میراگرهای لزج، به عنوان حالت خاصی از میراگرهای غیرفعال، ابزاری سودمند جهت کاهش پاسخ لرزه ای سازه ها و جلوگیری از برخورد آنها در زمان زلزله می باشند که البته می توان جانمایی های مختلفی، شامل بین دو ساختمان و یا درون آنها و نیز در تراز طبقات مختلف، را برای چنین میراگرهایی لحاظ نمود. مقاله حاضر به بررسی حالتهای مختلف از این جانمایی ها می پردازد. بدین منظور ابتدا دو سیستم یک درجه آزادی متصل شده با میراگر لزج مدنظر قرار گرفته و مشخصات دینامیکی مجموعه بررسی می گردد. سپس پاسخ تغییرمکان نسبی بین دو سازه یک درجه آزاد متصل شده با پاسخ نظیر حاصل از اضافه نمودن مستقیم میراگر به سازه ها تحت ورودی بصورت طیف سفید ایده آل با یکدیگر مقایسه می گردد. همچنین پاسخ شتاب مطلق دو سازه یک درجه آزادی در دو حالت میراگر بین دو سازه و میراگر درون آنها تحت ورودی طیف فیلتر شده کانای تاجیمی با یکدیگر مقایسه می گردد. در ادامه، دو سیستم دو درجه آزاد در دو حالت متصل و آزاد و بازای جانمایی های مختلف میراگر بین دو سازه تحت ورودی طیف سفید قرار گرفته و مقایسه نسبی بین آنها صورت می گیرد. نتایج نشان می دهد که استفاده از میراگر بین دو سازه، ضمن حفظ کاهش تغییرمکان دو سازه و نیز کاهش شتاب مطلق مجموعه، تغییرمکان بین دو سازه کمتری را در نسبت های فرکانسی پایین بین دو سازه و در قیاس با میراگر درون ساختمان ها بدست خواهد داد. همچنین افزودن میراگر بین دو سازه در تراز طبقات بالاتر سبب کاهش بیشتر در حرکت نسبی دو سازه و نتیجتا کاهش بیشتر احتمال وقوع برخورد در قیاس با حالتی می شود که میراگر بطور یکنواخت در طبقات توزیع شده باشد.