بررسی تاثیر ماده فعال سطحی آنیونی سدیم دودسیل سولفات بر کشش بین سطحی دودکان و آب به صورت آزمایشگاهی و شبیه سازی مولکولی

در این مطالعه، با استفاده از روش تجربی و شبیه سازی دینامیک مولکولی به بررسی عملکرد ماده فعال سطحی آنیونی سدیم دودسیل سولفات در کاهش کشش بین سطحی آب و نفت که در ازدیاد برداشت مهم است پرداخته شد. برای این منظور، کشش بین سطحی محلول آب و قطره دودکان در دو حالت بررسی شد که در حالت اول، محلول تنها شامل مولکول های آب و دودکان بود و در حالت دوم ماده فعال سطحی سدیم دودسیل سولفات به محلول افزوده شد. در حالت دوم سامانه ها به دو صورت انجام شد که در یکی سامانه ای که 32 مولکول ماده فعال سطحی، 120 مولکول دودکان و 800 مولکول آب داشت با عنوان سامانه (SDS1) معرفی شد، کشش بین سطحی(IFT) این سامانه از mN/m 83 /54 به mN/m 32/7 کاهش یافت و سامانه ای که در آن تعداد مولکول های آب و دودکان نصف شده بودند، یعنی 60 مولکول دودکان و 400 مولکول آب ولی با همان تعداد مولکول ماده فعال سطحی یعنی 32 مولکول که با عنوان سامانه (SDS2) معرفی شد، کشش بین سطحی از mN/m 06/59 بهmN/m  28/8 کاهش یافت. یافته ها نشان داد که در حالت دوم، افزودن ماده فعال سطحی آنیونی سدیم دودسیل سولفات به محلول آب و دودکان موجب کاهش کشش بین سطحی می شود، از سویی با بررسی و مقایسه تعداد مولکول های هر دو سامانه SDS1 و SDS2 در حالت دوم دریافت شد که نسبت مولکول ها در روند کاهش کشش بین سطحی تاثیر دارد. طبق یافته ها، هرچه تعداد مولکول های ماده فعال سطحی نسبت به آب و آلکان بیش تر باشد، کاهش کشش بین سطحی آن بیش تر است. همچنین برای بررسی اثر غلظت ماده فعال سطحی در تعداد ثابت آب و آلکان (16 مولکول ماده فعال سطحی، 120 مولکول دودکان و 800 مولکول آب)، شبیه سازی مولکولی انجام شد (SDS3). نتیجه ها نشان داد که کشش بین سطحی به mN/m 66/12 کاهش یافت. که عملکرد کم تری نسبت به حالت SDS1 دارد.