بررسی شاخص‏ های فیزیولوژیکی و رویشی در کشت مخلوط ارزن (Panucum miliaceum) و گوار (Cyamopsis tetragonoliba) در شرایط تنش خشکی

کشت مخلوط گیاهان علوفه ‏ای راهکاری برای دسترسی به عملکرد مطلوب و افزایش تولید در مناطقی با مشکل کمبود آب است. این آزمایش در مزرعه تحقیقاتی در شهرستان اشکذر، به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. هدف اصلی در این بررسی، ارزیابی کشت مخلوط دو گیاه ارزن و گوار در بهبود شاخص‏ های فیزیولوژیک و عملکرد علوفه بود. در این آزمایش عامل اصلی فواصل آبیاری در سه سطح شامل آبیاری در زمان تخلیه 60، 70 و 80 درصد ظرفیت زراعی و عامل فرعی آرایش کشت شامل سه سطح کشت خالص ارزن و گوار و کشت مخلوط دو گونه بود. کشت مخلوط به صورت ردیفی و به صورت جایگزینی اجرا شد. نتایج نشان داد که با تاخیر در آبیاری میزان نشت یونی روند افزایشی و محتوای نسبی آب برگ روند کاهشی داشت. بیشترین محتوای رطوبت نسبی برگ در کشت مخلوط (3/70 و 4/78 درصد) و کمترین محتوای رطوبت نسبی برگ در کشت خالص ارزن و گوار به ترتیب 4/61 و 5/72 درصد به دست آمد. بیش ترین و کم ترین شاخص کلروفیل به ترتیب در تیمارهای آبیاری در تخلیه 60 و 80 درصد ظرفیت زراعی مشاهده شد. در فواصل مختلف آبیاری، استفاده از کشت مخلوط ارزن و گوار سبب افزایش محتوای قند محلول و پرولین نسبت به کشت خالص آنها گردید. بنابراین، در همه سطوح آبیاری، بیش ترین عملکرد علوفه در کشت مخلوط دو گیاه به دست آمد. از آن جایی که کشت مخلوط موجب بهبود شاخص‏های فیزیولوژیکی گوار و ارزن گردیده است، بنابراین بهبود رشد و عملکرد علوفه دور از انتظار نیست. در مجموع می ‏توان نتیجه‏ گیری کرد که کشت مخلوط ارزن با گوار می‏ تواند تاثیر منفی تنش خشکی را به طور قابل ملاحظه ‏ای کاهش داده و به عنوان یک راهکار مدیریتی در شرایط تنش خشکی مطرح باشد.