تاثیر میکروسیلیس و نانوسیلیس بر روانی و مشخصات مکانیکی بتن خودتراکم حاوی الیاف پلی پروپیلن

با توجه به گسترش بتن خودتراکم و لزوم کاهش عیار سیمان و افزایش مقاومت بتن، در این مطالعه اثر میکروسیلیس، نانوسیلیس و الیاف پلی پروپیلن1 بر بتن خودتراکم بررسی شد. در واقع میکروسیلیس، نانوسیلیس و الیاف پلی پروپیلن به صورت تکی، دوتایی و ترکیب سه تایی در طرح مخلوط بتن خودتراکم مورد بررسی قرار گرفتند. بدین منظور 23 طرح مخلوط ساخته شد. در راستای بررسی خواص خودتراکمی بتن آزمایش های حلقه J، قیف V، جریان اسلامپ و T50 انجام شد. همچنین آزمایش های مقاومت فشاری، کششی و خمشی بر روی بتن سخت شده در سن 28 روزه بررسی گردید. نتیجه آزمایش ها نشان داد که میکروسیلیس و نانوسیلیس علاوه بر کاهش کارایی بتن خودتراکم، مقاومت فشاری، کششی و خمشی آن را افزایش می دهند. الیاف پلی پروپیلن مشخصات مکانیکی بتن، به خصوص مقاومت کششی و خمشی آن، را افزایش داد. همچنین با افزودن همزمان میکروسیلیس، نانوسیلیس و الیاف مشخصات مکانیکی بتن خودتراکم بهبود مضاعف یافت. بهترین طرح با بیشترین مقاومت فشاری، نمونه دارای 5 درصد میکروسیلیس، 75/0 درصد نانوسیلیس و 5/1 درصد الیاف بود. مقاومت فشاری این طرح نسبت به نمونه شاهد 40 درصد افزایش یافت. همچنین طرح بهینه در مقاومت کششی و خمشی دارای 5 درصد میکروسیلیس، 75/0 درصد نانوسیلیس و 1 درصد الیاف بود. مقاومت کششی و خمشی این طرح نسبت به نمونه شاهد به ترتیب 26 و 28 درصد افزایش داشت.