بررسی برخی ویژگی های مورفولوژیک، عملکرد، اجزای عملکرد و درصد روغن ژنوتیپ های کنجد تحت تاثیر تنش خشکی

به منظور بررسی اثر تنش خشکی بر برخی ویژگی های مورفولوژیک، عملکرد، اجزای عملکرد و درصد روغن دانه ژنوتیپ های کنجد، آزمایشی به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1397 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه ولایت ایرانشهر اجرا شد. تیمار تنش خشکی شامل آبیاری معمول (براساس 100 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A) و تنش خشکی (براساس 200 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A) به عنوان عامل اصلی و ارقام کنجد شامل دشتستان2 و 5، یلووایت، جیرفت13، توده محلی دم سیاه و داراب1، به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد که تنش خشکی سبب کاهش معنی دار ارتفاع بوته، تعداد شاخه و تعداد کپسول در بوته، تعداد دانه در کپسول، عملکرد دانه و بیولوژیک، درصد و عملکرد روغن شد. افزایش عملکرد دانه در شرایط آبیاری معمول در مقایسه با شرایط تنش خشکی 67/28 درصد بود. بین ژنوتیپ ها، ژنوتیپ داراب1 در مقایسه با سایر ژنوتیپ های مورد بررسی در هر دو شرایط آبیاری بیش ترین عملکرد دانه و روغن را دارا بود. بنابراین این ژنوتیپ برای کشت در ایرانشهر مناسب خواهد بود. نتایج همبستگی نشان داد که عملکرد دانه با تعداد کپسول در بوته، تعداد دانه در کپسول، عملکرد بیولوژیک و وزن هزاردانه همبستگی مثبت و معنی داری داشت و بیش ترین همبستگی مربوط به عملکرد دانه و عملکرد روغن بود.