بررسی مسائل و مشکلات تعامل سازمان های مردم نهاد و شهرداری (مطالعه موردی شهرداری تهران)

فعالیت سازمانهای مردم نهاد در حوزه های شهری و به ویژه در حوزه اجتماعی و فرهنگی با برخی از فعالیتهای انجام شده توسط شهرداری هم پوشانی دارد و در مواردی موازی کاری های موجود، ممکن است به عنوان نکته ای منفی قلمداد گردد. درحالی که با ایجاد تعامل و هم افزایی بین شهرداری و سازمان های مردم نهاد، علاوه بر بهبود عملکرد، تحقق هدفهای هر دو سازمان را در پی خواهد داشت. هدف اصلی مطالعه حاضر شناسایی مسایل و مشکلات موجود در مسیر تعامل متقابل شهرداری تهران با سازمان های مردم نهاد این شهر و ارایه راه کارها و پیشنهادهایی جهت بهبود تعاملات موجود بوده است. این مطالعه، با استفاده از رویکرد کیفی اجراشده و برای گردآوری اطلاعات از مصاحبه نیمه ساختاریافته با چهارده سازمان مردم نهاد فعال در سطح شهرتهران و شش فرد مطلع در سازمان های مرتبط (شهرداری تهران، وزارت کشور و ستاد توان افزایی) استفاده شده است. همچنین برای توصیف و تحلیل یافته ها از تحلیل مضمون، الگوی سه گانه براون و کلارک، بهره گرفته شده است. یافته های حاصل از مطالعه نشان می دهد که مهمترین مشکلات موجود در خصوص تعامل بین سازمان های مردم نهاد و سازمان های دولتی نظیر شهرداری، وجود بوروکراسی پیچیده اداری، تعدد متولیان در امر سازمانهای مردم نهاد و موازی کاری سازمانهای حاکمیتی، عدم درک جایگاه و نبود شناخت از توانایی و قدرت سازمانهای مردم نهاد، عدم نظارت و ارزیابی بر عملکرد سازمان های مردم نهاد، نگاه سلیقه ای برخی مدیران در برخورد با سازمانهای مردم نهاد، نبود اعتماد ، عدم مسیولیت پذیری هر دو سازمان در مقابل تعهدات خود، ضعف در وضع و اجرای قوانین و مقررات، نبود دانش و تخصص کافی در مدیریت سازمانهای مردم نهاد، ضعف در کارگروهی، عدم شفاف سازی سازمان های مردم نهاد در خصوص فعالیت های خود، ضعف در هماهنگی درون سازمانی شهرداری(شهرداری مناطق و سازمان های تابعه) و برون سازمانی(سازمانها و نهادهای دولتی با یکدیگر) و همچنین عدم برخورداری سازمان های مردم نهاد از قدرت حقوقی بوده است.