سیاست گذاری روابط خارجی جمهوری اسلامی ایران در منطقه خاورمیانه با تاکید بر سوریه «بر اساس نظریه همگرایی منطقه ای»

با توجه به این نکته که یک واحد سیاسی جهت حفظ و ادامه حیات خود نیازمند وجود یک همگرایی منطقی میان اجزای سازنده اش است؛ دولت های  خاورمیانه جهت مقاومت در برابر واگرایی که توسط دول خارجی به آنها تحمیل شده است نیازمند به ایجاد یک همگرایی میان خود هستند. همین موضوع سبب گردیده تا میان بعضی از بازیگران منطقه برای نمونه ایران و سوریه علیرغم نداشتن زبان و فرهنگ و نژاد مشابه یک همگرایی منطقه ای شکل گیرد. عامل اصلی و زمینه ی همگرایی منطقه ای در روابط ایران و سوریه را می توان اتخاذ سیاست خارجی یکسان در برابر اسراییل و همچنین حمایت از حزب الله لبنان و جنبش های مقاومت فلسطینی دانست. این نزدیکی روابط در راستای تامین امنیت ج. ا.ایران و همچنین سوریه در برابر اسراییل می باشد که در این راهبردهای ضد صهیونیستی، حزب الله لبنان نقش کلیدی را در سیاست خارجه ایران و سوریه بازی می کند که توانسته است ضربه های کاری را چه به لحاظ سیاسی و چه به لحاظ نظامی بر اسراییل وارد آورد. با این حال این همگرایی با موانعی مواجه است برای نمونه عربستان به عنوان یکی از مهم ترین موانع همگرایی منطقه ای ایران و سوریه سعی دارد تا با به کارگیری ابزار سیاسی، اقتصادی و اعتقادی مانع این همگرایی گردد. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی است.