ارزیابی سونوگرافی حجم و کسر تخلیه صفراوی در بیماران دیابتی: مطالعه مورد شاهدی

شیوع سنگ کیسه صفرا در بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس بیشتر از افراد غیردیابتی است. مکانیسم پاتوفیزیولوژیک تشکیل سنگ کیسه صفرا در بیماران دیابتی تیپ دو هنوز مبهم است. بنابراین؛ در این مطالعه مورد شاهدی بر آن شدیم که عملکرد حرکتی کیسه صفرا را به عنوان یکی از عوامل دخیل در اختلالات صفراوی در بیماران دیابتی نوع دو توسط سونوگرافی کیسه صفرا ارزیابی نماییم.

این مطالعه بر روی تعداد 54 نفر از افراد مبتلا به دیابت ملیتوس نوع دو به عنوان گروه مورد و تعداد 51 نفر از افراد سالم که از نظر سن و جنس و BMI با افراد دیابت ملیتوس نوع دو همسان سازی شده بودند به عنوان گروه شاهد انجام گرفت. برای تمامی افراد دو گروه، سونوگرافی در دو مرحله یکی در حالت ناشتا و دیگری پس از خوردن غذای سبک انجام گرفت. حجم کیسه صفرا در حالت ناشتا (V1) و پس از غذا (V2) اندازه گیری و در نتیجه کسر تخلیه (Ejection Fraction) کیسه صفرا محاسبه گردید. همچنین، در این افراد، متغیرهای دموگرافیک از قبیل سن، جنس، BMI و تعداد موارد زایمان  مورد بررسی قرار گرفت.

نسبت جنسیت، سن و تعداد موارد زایمان و شاخص توده بدنی در 2 گروه مورد و شاهد یکسان بود (0/05>p). در آنالیز تی تست مستقل، ارتباط معنی داری بین میانگین V1،  V2و EF در گروه مورد با گروه شاهد وجود نداشت (0/05>p). همچنین بین جنسیت و متوسط V1،  V2و EF در هر دو گروه اختلاف معنی داری مشاهده نشد (00/05>p). میزان شیوع سنگ های صفراوی در گروه بیماران دیابتی به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود (026/ 0=P).  

نتیجه مطالعه حاضر شیوع بالای سنگ های صفراوی در بیماران دیابتی را تایید می نماید اما ارتباطی میان وضعیت حرکتی کیسه صفرای افراد دیابتی با افراد سالم وجود نداشت. بنابر این، احتمالا عوامل دیگری در تشکیل سنگ کیسه صفرای افراد دیابتی نقش دارد.