رابطه ذهن آگاهی، سبک های حل مسئله و خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان پسر پایه دهم

هدف از پژوهش پیش رو بررسی رابطه ذهن آگاهی، سبک های حل مسئله و خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان پسر پایه دهم بود.

روش پژوهش پیش رو توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری آن شامل تمامی دانش آموزان پسر پایه دهم بودند که از این تعداد 240 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه ذهن آگاهی پنج وجهی (FFMQ)، پرسشنامه سبک های حل مسئله (PSSQ) و مقیاس خودکارآمدی (GSES) استفاده شد. نمره معدل سال گذشته دانش آموزان به عنوان ملاک پیشرفت تحصیلی تعیین گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها نیز از تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد.

 نتایج نشان داد که بین متغیر ذهن آگاهی، خودکارآمدی و مولفه های سازنده سبک های حل مسئله با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد و بین مولفه های غیرسازنده سبک های حل مسئله با پیشرفت تحصیلی رابطه منفی و معناداری وجود دارد (01/0 <p).

بنابراین افزایش ذهن آگاهی، خودکارآمدی و مولفه های سازنده سبک های حل مسئله می-تواند جزء برنامه های مدرسه ای جهت افزایش پیشرفت تحصیلی باشد.