تبیین سیاست خارجی در نظریه نظام انقلابی از منظر تحلیل گفتمان

نظریه نظام انقلابی به عنوان یک مفهوم راهبردی در بیانیه گام دوم که به معنای همزیستی انقلابی گری و نظام مندی یا جوشش انقلابی و نظم سیاسی- اجتماعی است از اصطلاحات و واژه های مهمی است که پس از طرح، سرفصل جدیدی در مطالعات سیاسی و جامعه شناختی ایران پس از انقلاب گشوده است. از طرف دیگر بحث سیاست خارجی همواره یکی از محورهای مطالعاتی در ایران پس از انقلاب بوده است تا جایی که می توان انقلاب اسلامی ایران را ایجاد کننده یک شیفت پارادایمی در سیاست خارجی ایران تلقی نمود. لذا در مقاله پیش رو تلاش داریم تا سیاست خارجی به عنوان یکی از حوزه های مهم مطالعاتی در علوم سیاسی و همچنین نظریه نظام انقلابی به عنوان جدیدترین مفهوم در حوزه جامعه شناسی سیاسی را بصورت تبیین گفتمان سیاست خارجی در نظریه نظام انقلابی مورد کنکاش قرار دهیم . در همین راستا تلاش خواهیم نمود تا مفصل بندی گفتمانی سیاست خارجی در نظریه نظام انقلابی و همچنین هویت یابی و تثبیت معانی در این گفتمان را مورد تحلیل و تبیین قرار دهیم. مدعای مقاله بر این است که دال مرکزی گفتمان مورد بررسی تعامل گرایی ضد نظام سلطه بوده و بقیه دال ها همچون جهاد کبیر، مقاومت گرایی فعالانه، نرمش قهرمانانه و کنشگری استراتژیک ،تحول در هندسه قدرت جهانی و شکل گیری نظم نوین اسلامی بصورت منطقی حول آن مفصل بندی شده اند، همچنین گفتمان سیاست خارجی نظریه نظامی انقلابی با بهره گیری از عناصر بینا گفتمانی و بینا متنی فقه سیاسی شیعه، اسناد بالادستی و قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی ایران و اندیشه های امام خمینی (ره) و آیت الله خامنه ای که اسطوره ها و ذهنیت جامعه ایرانی را شکل داده اند توانسته اعتباری برای خود در عرصه عمومی و سیاست خارجی ایران فراهم آورد.