بررسی اثر نانو ذرات سیلیکا بر عملکرد خیار (Cucumis sativus L.) در منطقه اهواز

این پژوهش به منطور بررسی اثر نانو ذرات سیلیکا بر عملکرد و بهره وری آب گیاه خیار و تعیین مناسبترین روش کاربرد نانو ذرات سیلیکا (تغذیه برگ و ریشه) انجام گردید.آزمایشی در قالب طرح فاکتوریل بر پایه طرح بلوک کاملا تصادفی با 4 تکرار در دو فصل کشت طی سال های 1397 و 1398 در گلخانه دانشگاه شهید چمران اهواز ایران انجام شد. تیمارها شامل نانوذرات سیلیکا با غلظت های 0، 25، 50، 75 و 100ppm و دو روش کاربرد محلول پاشی بر برگ و تغذیه ریشه ای انجام گرفت.نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین مقدار وزن میوه در کشت اول و دوم به ترتیب در تیمار 50 میلیگرم در لیتر نانوذرات به روش محلولپاشی برگی (کشت اول: وزن 0484 گرم و کشت دوم:وزن 8039 گرم) و 0 میلی گرم در لیتر نانوذرات به روش محلولدهی ریشه ای (کشت اول: وزن 7700 گرم و کشت دوم: وزن 6280 گرم) رخ داده است. همچنین بیشترین مقداربهره وری مصرف آب مربوط به تیمار نانوذرات با غلظت 50 ppm تحت محلول پاشی روی برگ (کشت اول: 71/32و کشت دوم: 64/83) بود.این مطالعه نشان داده است که استفاده از نانوذرات سیلیکا می تواند روی رشد گیاه و عملکرد خیار تاثیر مثبت بگذارد و به ترتیب سبب افزایش 32/11و 21/2درصدی محصول در کشت اول و دوم نسبت به تیمار شاهد شد. کاربرد نانوذرات سبب افزایش بهره وری مصرف آب و افزایش عملکرد گیاه خیار شده و استفاده از نانوذرات سیلیکا با غلظت 50 ppm به صورت محلول پاشی بر روی برگ می تواند گزینه مناسبی جهت افزایش عملکرد در خیار شود.