ارزیابی روش های SDSM در ریز مقیاس کردن اندازه بارش و دما سالانه شبیه سازی شده با مدل CANESM2 (منطقه مورد مطالعه: استان آذربایجان شرقی)

امروزه با رشد سریع فعالیت های صنعتی، گاز های گلخانه ای نیز به سرعت افزایش یافته است. یکی از پیامدهای این پدیده، گرمایش جهانی و در نهایت پدیده تغییر اقلیم است که خود نیز موجب تغییر آب های سطحی و زیر زمینی شده است. پیش بینی بارش و دما در مدیریت منابع آب، تاثیر فراوانی دارد. در این پژوهش، عملکرد مدل SDSM برای ریزمقیاس نمایی مقادیر بارش و حداکثر دما در سه شهر استان آذربایجان شرقی، در ایستگاه های تبریز، میانه و سراب بررسی شده و خروجی های مدل CANESM2، تحت سناریوهای 6/2RCP و 5/4 RCPو برای سه دوره 2020 تا 2050، 2051 تا 2080 و 2080 تا 2100 استفاده شده است. بر اساس نتایج به دست آمده، مقدار بارش در ایستگاه های تبریز و میانه در هر سه دوره زمانی و تحت هر دو سناریو افزایش یافته ولی بر اساس نتایج در ایستگاه سراب مقدار بارش کاهش می یابد. همچنین مقدار حداکثر دما نیز در هر سه دوره و تحت هر دو سناریو بررسی شده و نتایج حاصل نشان داده است که در ایستگاه تبریز و سراب دما کاهش یافته و در همین حال در ایستگاه میانه، میزان آن افزایش یافته است.