دلیل، سد یا پلی برای حیات طیبه: بررسی تطبیقی اشعار مولانا و بلیک

هر چند جلال الدین رومی و ویلیام بلیک دارای زمینه های ادبی و فرهنگی متفاوتی هستند؛ اما اشعار آنها قرابت های جالبی دارد. با این حال، این قرابت ها به طور کامل توسط محققان مورد توجه قرار نگرفته است. این مقاله به بررسی نقش عقل در شعر مولانا و بلیک در تلاش انسان برای حیات طیبه که اتحاد با خداست، پرداخته است. به بیان دیگر، پژوهشگران تلاش می کنند دریابند که چگونه می توان با تحلیل و تفسیر اشعار مولانا و بلیک به درک عمیقی از درون مایه عقل در شعر مولانا و بلیک دست یافت. علاوه بر این، در این پژوهش تلاش شده است به صورت تطبیقی و به ویژه در مضمون عقل، تشابهات و تفاوت های شعر مولانا و بلیک مشاهده شود.

اشعار منتخب از «مثنوی» مولانا و «کتاب اوریزن» و «چهار زوآس» بلیک خواهد بود. برای مقایسه دیدگاه هر دو شاعر در مورد عقل، از رویکرد شمول توتوسی د زپتنک استفاده خواهد شد. این مطالعه تطبیقی ​​بر اساس دکترین فلسفه چند ساله به رهبری آلدوس هاکسلی ساخته شده است که بحث بر دو جنبه اصلی؛ یعنی عقل جزیی و کارکرد آن به عنوان مانع زندگی طیبه (حیات طیبه) به عنوان سبک زندگی پسندیده انسان و اتحاد با خدا متمرکز خواهد شد، جنبه دوم نیز به عقل جهانی و کارکرد آن به عنوان پلی برای اتحاد با هستی مطلق مربوط می شود.

 با وجود اینکه مولانا و بلیک اصالتا از محیط های جغرافیایی، سیاسی، اجتماعی و مذهبی گوناگونی هستند؛ اما در مورد مفاهیم عقل، رویکرد مشترکی دارند. بنابراین، بررسی تطبیقی ​​این دو چهره سرشناس ادبی، راه را برای علاقه مندان به یافتن اشتراکات تصوف و رمانتیسم به ویژه در شعر مولانا و بلیک هموار خواهد کرد.