تاثیر نوع تداخل زمینه ای و تمرین بر تحکیم حافظه حرکتی سالمندان: فرایندهای شناختی زیر بنایی تصویرسازی حرکتی و تداخل زمینه ای

تداخل زمینه ای و تصویرسازی حرکتی از متغیرهای تاثیرگذار بر یادگیری می باشند. پژوهش حاضر با هدف تاثیر نوع تداخل و تمرین بر تحکیم حافظه حرکتی سالمندان به منظور بررسی فرایندهای شناختی زیر بنایی تصویرسازی حرکتی و تداخل زمینه ای انجام شد.

جامعه آماری پژوهش حاضر شامل سالمندان 60-80 سال زن و مرد استان قزوین بودند. شرکت کنندگان پرسشنامه های مشخصات فردی، دست برتری ادینبرگ، کیفیت خواب پیتزبورگ و تصویرسازی حرکتی نسخه 3 را تکمیل کردند. با توجه به معیارهای ورود به پژوهش، 80 نفر از سالمندان که سابقه تمرین پاس و دریبل بسکتبال را نداشتند، به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. پژوهش شامل مراحل پیش آزمون، جلسه اکتساب و آزمون یادداری بود. آزمودنی ها با توجه به پرسشنامه تصویرسازی، به صورت انتصاب تصادفی در 8 گروه (جسمانی قالبی، جسمانی تصادفی، جسمانی خودتنظیم، جسمانی جفت شده، ترکیبی (جسمانی+تصویرسازی) قالبی، ترکیبی تصادفی، ترکیبی خودتنظیم، ترکیبی جفت شده) تقسیم شدند. تمامی شرکت کنندگان به طور عمومی نحوه صحیح پاس و دریبل بسکتبال را آموزش دیدند، سپس در مرحله پیش آزمون، 10 کوشش را با آرایش (B2A2) اجرا کردند و میانگین امتیازات دو تکلیف به عنوان نمره پیش آزمون ثبت شد. در جلسه اکتساب، آزمودنی های هر گروه با توجه به نوع آرایش تمرینی خود (در مجموع 8 بلوک 10کوششی) به تمرین مهارت پاس و دریبل بسکتبال پرداختند و امتیازات بلوک آخر ثبت شد. آزمون یادداری 24 ساعت پس از آخرین بلوک تمرینی جلسه اکتساب با ثبت امتیازات 10کوشش پاس و دریبل بسکتبال اجرا شد.

 نتایج تحلیل کواریانس با اندازه های تکراری نشان داد گروه تصویرسازی ترکیبی با آرایش خودتنظیم در مرحله اکتساب و آزمون یادداری بهترین عملکرد و گروه تمرین جسمانی قالبی ضعیف تر از دیگر گروه ها بود. عملکرد گروه تمرین تصویرسازی ترکیبی با آرایش تصادفی بهتر از گروه تمرین تصویرسازی ترکیبی با آرایش قالبی بود.