رابطه ارضای نیازهای اجتماعی از طریق شغل با رضایت شغلی کارکنان مرکز آموزشی- درمانی الزهرا (س) اصفهان

نیروی انسانی، بزرگترین سرمایه هر سازمان می باشد. راضی نگه داشتن این سرمایه، از مهمترین دغدغه‫های مدیران است. صاحب نظران، ارضای نیازهای اجتماعی از طریق شغل را از متغیرهای مهم موثر بر رضایت شغلی می دانند. هدف از این مطالعه، بررسی رابطه ارضای نیازهای اجتماعی از طریق شغل با رضایت شغلی بود.

این مطالعه با روش توصیفی- تحلیلی و به صورت مقطعی انجام شد. جامعه آماری تمامی کارکنان مرکز آموزشی- درمانی الزهرا (س) اصفهان در سال 1399 (2600 نفر) بود. تعداد نمونه 340 نفر بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه آنلاین و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss-23 استفاده شد. همچنین به منظور توصیف و تجزیه و تحلیل داده ها، از روش های آماری توصیفی، نظیر میانگین، انحراف معیار و نیز روش های استنباطی نظیر ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون بهره گرفته شد.

 میانگین نمره رضایت شغلی 11/60 و میانگین نمره ارضای نیازهای اجتماعی از طریق شغل 85/59 بود. همبستگی بین رضایت شغلی و ارضای نیازهای اجتماعی از طریق شغل، در سطح معنی داری 01/0 معادل 742/0 بود. 742/0R= و 551/0 R2=محاسبه گردید. ضریب رگرسیون نیز معادل 763/0 بود. یافته های حاصل از آزمون فرضیات دو متغیره نشان داد بین میزان ارضای نیازهای اجتماعی از طریق شغل و رضایت شغلی، رابطه معنادار و مستقیم وجود دارد، به نحوی که با افزایش میزان ارضای نیازهای اجتماعی از طریق شغل، رضایت شغلی نیز ارتقا می یابد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد متغیر ارضای نیازهای اجتماعی از طریق شغل، در تبیین رضایت شغلی موثر است و افزایش میزان رضایت شغلی، تحت تاثیر افزایش میزان ارضای نیازهای اجتماعی از طریق شغل، می باشد.

این مطالعه نشان داد کارکنان مرکز بهداشتی- درمانی مورد مطالعه، تا چه اندازه از شرایط موجود رضایت دارند و پیشنهاد می نماید به منظور افزایش انگیزه و رضایت شغلی کارکنان و به تبع آن، تولید و ارایه خدمات بهداشتی و درمانی با کیفیت تر، علاوه بر توجه به سایر عوامل موثر بر رضایت شغلی، توجه بیشتری به نیازهای اجتماعی کارکنان گردد. نتایج این مطالعه می تواند برای تدوین استراتژی های منابع انسانی مورد استفاده قرار گیرد.