تاثیر استرادیول بر شاخص استرس اکسیداتیو و سطوح نیتریک اکساید در انسداد یک طرفه میزنای در رت تخمدان برداری شده

انسداد یکطرفه میزنای (UUO)[1] یک اختلال شایع در سیستم کلیوی است. این مطالعه با هدف بررسی اثرات آنتی اکسیدانی استرادیول در مدل انسداد و پس از رفع انسداد میزنای در رت های ماده طراحی گردید.

در این مطالعه تجربی، 84 سر رت ویستار اوورکتومی شده (20 ± 180 گرم) به صورت تصادفی به 14 گروه 6 تایی تقسیم شدند.گروه 1(گروه شم) بدون جراحی بود. تمام گروه های 2 تا 14، دچار انسدادحالب یکطرفه شده و بعضی از آن ها  تحت درمان دارو قرار گرفتند. بدین ترتیب که گروه 4-2، 3 روز پس از UUO و دریافت دارو (روغن کنجد،1/0 و 5/0 میلی گرم بر کیلوگرم استرادیول) به ترتیب ساکریفایز شدند.گروه 7-5، 3روز پس از UUO و دریافت دارو رفع انسداد شده (RUUO) و روز بعد ساکریفایز شدند.گروه های 9-8 و 12-10 به ترتیب یک و 3 روز بعد از RUUO و دریافت استرادیول ساکریفایز شدند.گروه 14-13 ، 3 روز بعد از UUO و RUUO و دریافت دارو در هر دو مدل ساکریفایز شدند. آزمایشات تشخیص کمی متابولیت پایدار نیتریک اکساید و مالون دی آلدهید در نمونه خون و بافت توسط کیت های اختصاصی صورت گرفت آنالیز آماری داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-20 و در سطح معنی داری 5 درصد انجام شد.

نتایج مطالعه حاضر نشان داد که در مدل UUO، سطح نیتریت و MDA  بافت کلیه در گروه های انسدادی نسبت به گروه شم به صورت معنی داری کاهش یافت (05/0 > P). با این حال تجویزدوز های مختلف استرادیول تغییری در سطح سرمی و بافتی نیتریت و MDA بین گروه های درمانی و کنترل در مدل UUOو RUUO ایجاد نکرد (05/0 < P).

با توجه به نتایج به دست آمده می توان بیان کرد که تجویز استرادیول در زمان های UUO و RUUO  اثری برسطوح نیتریت و MDA نداشت. اگرچه احتمالا اثر محافظتی آن پس ازگذشت مدت زمان بیشتری  از  RUUO بروز نماید، اما آسیب کوتاه مدت ناشی از UUO، می تواند حتی  پس از RUUO  پیشرفت کند.