روند تکامل صفات ریخت شناسی بخش Alopecuroidei از جنس گون برپایه تبارزایی توالی هسته ای ITS و توالی کلروپلاستی trnH-psbA

گون (تیره باقلاییان) با بیش از 2500 گونه، بزرگ ترین جنس گیاه گلدار روی کره زمین است. بخش Alopecuroidei DC. از جنس گون با بیش از 50 گونه یکی از بزرگ ترین بخش های گون های دنیای قدیم و دارای 27 تاکسون در ایران است. در این مطالعه، 26 تاکسون از بخش Alopecuroidei و گونه Astragalus caraganae از بخش Astragalus همراه با دو گونه از بخش Chronopus در جایگاه برون گروه انتخاب شد. 17 صفت ریخت شناسی برای این 29 تاکسون برپایه تبارزایی توالی هسته ای ITS و توالی کلروپلاستی trnH-psbA آنالیز شد. روش Maximum Parsimony برای بازسازی درخت فیلوژنی استفاده شد. با استفاده از نرم افزار Mesquite version 2.74 ماتریس داده های ریخت شناسی بر درخت مولکولی نقشه بندی شد. نتایج بیانگر این است که از میان زیربخش های پیشنهادشده قبلی بخش Alopecuroidei، زیربخش Bibracteolati تک تبار است؛ ولی زیربخش Microtropi و زیربخش Megalotropi تک تبار نیست. روند تکامل صفات ریخت شناسی در چارچوب فیلوژنی مولکولی نشان می دهد که سه صفت وجود براکتیول، طول دمگل آذین و طول پهنک ناو، سین آپومورفی برای بعضی کلادهای تشکیل شده در بخش Alopecuroidei است. سایر صفات، جورگرایی (تکامل موازی و برگشت به حالت نیایی) درون این بخش نشان می دهد.