گزینش همزمان برای عملکرد دانه و سایر صفات زراعی در آفتابگردان

انتخاب ژنوتیپ های پرمحصول در آفتابگردان از اهمیت بالایی برخوردار است. در این راستا تعداد 24 هیبرید جدید آفتابگردان به همراه رقم گلسا در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گرگان در قالب طرح لاتیس ساده (5×5) با دو تکرار طی سال زراعی 1399 مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این تحقیق به منظور مطالعه روابط میان صفات مختلف و گزینش هیبریدهای جدید آفتابگردان بر اساس ترکیبات عملکرد- صفت از روش جدید بای پلات ژنوتیپ در عملکرد × صفت (GYT) استفاده شد. نتایج نمایش چندضلعی بای پلات GYT نشان داد که ژنوتیپ 19G در ترکیب قطر ساقه، قطر طبق، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، زودرسی و تعداد برگ با عملکرد دانه، بهترین ژنوتیپ بود. ژنوتیپ 5G نیز در ترکیب ارتفاع بوته، ارتفاع طبق از سطح زمین، طول برگ، عرض برگ و طول دمبرگ با عملکرد دانه، ژنوتیب برتر بود. بر اساس نمایش مختصات تستر متوسط (ATC) بای پلات GYT، ژنوتیپ های 5G و 19G به عنوان بهترین و ژنوتیپ های 24G، 23G و 25G به عنوان ضعیف ترین ژنوتیپ ها از نظر کلیه ترکیبات مثبت عملکرد- صفت شناخته شدند. با توجه به نتایج، همبستگی مثبت معنی داری بین صفات تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه و زودرسی در ترکیب با عملکرد دانه مشاهده شد. همچنین این صفات از وراثت پذیری عمومی بالایی برخوردار بودند. بنابراین به نظر می رسد که صفات تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه و زودرسی می توانند به عنوان معیارهای مناسب برای انتخاب برای افزایش عملکرد دانه در آفتابگردان مورد استفاده قرار گیرند.