ارزیابی اثر تغییر اقلیم بر کارامدی شبکه حفاظت ایران با تاکید بر خانواده گاوسان و گوزن ها

از میان گونه های مختلف پستانداران، سه گروه همبوم از خانواده گاوسانان شامل مرال - شوکا، آهو - جبیر و کل و بز - قوچ و میش همواره در برنامه های حفاظتی مورد توجه بوده اند. پژوهش حاضر با بهره گیری از مفهوم مدل سازی پراکنش گونه با استفاده از مدل بی نظمی بیشینه با هدف شناسایی زیستگاه های مطلوب برای این گونه ها به انجام رسید. براساس روی هم گذاری و تجمیع نقشه های مطلوبیت زیستگاه گونه ها، مناطق داغ تنوع زیستی گونه های مورد مطالعه در زمان حاضر شناسایی شد و اثر تغییر اقلیم بر آن تا سال 2050 میلادی ارزیابی شد. نتایج مقایسه مساحت مناطق مطلوب در حال حاضر و سال 2050 میلادی نشان داد که همه گونه ها به جز آهو و جبیر، در آینده با کاهش وسعت زیستگاه های مطلوب مواجه خواهند شد. دو گونه مرال و شوکا، به ترتیب با 70 و 61 درصد، بیشترین سطح از زیستگاه های مطلوب را تا سال 2050 از دست خواهند داد. ارزیابی کارایی سیستم حفاظتی کشور نشان داد که به ترتیب تنها 12 و 18 درصد از مناطق داغ تنوع زیستی (طبقات 4 و 5 غنای گونه ای) در حال حاضر و تا سال 2050 تحت پوشش سیستم حفاظتی کشور خواهند بود. به این ترتیب، پژوهش حاضر با شناسایی مناطق داغ تنوع زیستی، به عنوان ابزاری مناسب و کاربردی برای برنامه ریزی هدفمند حفاظتی در حال حاضر و آینده کاربرد خواهد داشت.