اثر و سرنوشت ریزپلاستیک ها در زیست بوم دریا

ریز پلاستیک ها به دلیل فراگیر بودن در اقیانوس ها و توانایی حمل مواد شیمیایی سمی، به یکی از چالش های اساسی و نوظهور زیست محیطی تبدیل گردیده اند. در دهه های اخیر با افزایش تولید و تقاضای جهانی برای پلاستیک ها، ورود این مواد به محیط های دریایی به طور چشمگیری افزایش یافته است. از این رو، با توجه به اهمیت اقیانوس ها و دریاها به لحاظ تامین مواد غذایی و همچنین مسایل آب و هوایی، پیامدهای زیست محیطی این گونه زباله ها بیش از هر
زمانی مورد توجه قرار گرفته است. انتقال در مسافت های طولانی، پایداری و پویایی جهانی زباله های پلاستیکی جنبه های کلیدی از درک سرنوشت نهایی این مواد و هرگونه تاثیر احتمالی بقایای پلاستیکی بر روی اکوسیستم های دریایی است. اکنون در سطح جهانی پذیرفته شده است که بقایای پلاستیکی سمی بوده و
سبب تجمع آلاینده های شیمیایی می شوند و می توانند از طریق چندین مسیر وارد زنجیره های غذایی انسان شوند. استراتژی کنترل آلودگی ریزپلاستیک ها در درجه اول باید در کاهش منبع و سپس بر توسعه فن آوری های ترمیم و پاکسازی مقرون به صرفه متمرکز شود.

روش این پژوهش تحقیقی- توصیفی (Discreaption Research Method) بوده و از منابع کتابخانه ای، بانک های اطلاعاتی و گزارش های علمی استفاده شده است. فرضیه این پژوهش وجود اثرات زیانبار ریزپلاستیک ها در زسیت بوم دریا و گزارش آن توسط پژوهشگران بوده است.

ریز پلاستیک ها به دلیل فراگیر بودن در اقیانوس ها و توانایی حمل مواد شیمیایی سمی، به یکی از چالش های اساسی و نوظهور زیست محیطی تبدیل گردیده اند. این آلاینده ها به واسطه عواملی از قبیل تجمع زیستی و بزرگ نمایی زیستی، زنجیره غذایی انسان را به طور جدی تهدید می نمایند. با این حال نیاز به بهبود و توسعه روش های جدید برای کاهش خطرات شناسایی شده از بایوپلاستیک ها و میکروپلاستیک ها از اهمیت بسزایی برخوردار است. همچنین، این مساله که چگونه باقیمانده های پلاستیکی واسطه، این جنبه های کلیدی را برای آلاینده های شیمیایی محیط زیست ایجاد می کند حایز اهمیت است.

اصطلاح میکروپلاستیک تنها در دو دهه اخیر مورد استفاده عموم قرار گرفته است، این در حالیست که هنوز سوالات زیادی در مورد میزان تاثیرات مخرب آنها وجود دارد. لذا با توجه به محدودیت مطالعات موجود، تا زمانی که استانداردسازی و هماهنگی برای نمونه برداری و شناخت نمونه ها اجرا شود، تحقیقات بیشتر در مورد پردازش نمونه ها و تکنیک های تجزیه و تحلیل به منظور کنترل و کاهش ورود میکروپلاستیک ها به آب و چرخه غذایی لازم است.