شاخص های تعیین کننده آسیب زبان در کودکان دو زبانه ترک-فارس

 کودکان دوزبانه گاهی به اشتباه دارای آسیب زبانی تشخیص داده می شوند و گاهی هم آسیب زبانی آن ها شناسایی نمی شود که در هر دو صورت مداخله مناسب انجام نمی شود. اندازه گیری دقیق رشد زبانی کودک دوزبانه شامل ارزیابی هر دو زبان وی می باشد. هدف مطالعه حاضر، شناسایی یک مجموعه از شاخص ها برای تشخیص آسیب زبانی درکودکان دوزبانه ترک-فارس 5 تا 7ساله شهر تهران بود.

در این مطالعه توصیفی _ تحلیلی، نمونه زبانی 24 کودک بدون آسیب زبانی و 8 کودک با آسیب زبانی براساس سنجه های زبانی میانگین طول گفته در واحد تی، تعداد کل کلمات، تعداد کلمات متفاوت، تعداد خطاهای دستوری در واحد تی تحلیل شد. کودکان بدون آسیب زبانی با روش خوشه ای چند مرحله ای از مهد کودک ها و مدارس انتخاب شدند. کودکان با آسیب زبانی توسط آسیب شناس گفتار و زبان دوزبانه با حداقل 3 سال سابقه خدمات به کودکان دوزبانه از کلینیک های گفتار درمانی به شیوه در دسترس انتخاب شدند. این کودکان از نظر هوش غیرکلامی، سن مواجهه و میزان مواجهه با زبان فارسی تفاوت معنادار با هم نداشتند. والدین به سوالاتی در مورد درک شان از مهارت های گفتار و زبان کودک شان و تاریخچه خانوادگی مشکلات گفتار و زبان پاسخ دادند.

تحلیل تشخیصی نشان داد 3 شاخص، گروه های کودکان را با حساسیت 87/5 درصد شناسایی می کند: پرسش نامه گزارش والدین، میانگین طول گفته در واحد تی، تعداد کل کلمات.

به نظر می رسد شاخص های گزارش والدین و سنجه های زبانی در شناسایی آسیب زبانی کودکان دوزبانه ترک-فارس می تواند برای آسیب شناسان گفتار و زبان کاربرد تشخیصی داشته باشد.