مقایسه استفاده از هورمون های hCG و GnRH بر عملکرد تولید مثلی میش های رومانف در فصل تولیدمثل

پایین بودن نرخ آبستنی مسئله مهمی در نشخوارکنندگان کوچک است. یکی از تکنیک های سوپراولاسیون جهت افزایش میزان نرخ آبستنی در نشخوارکتتدگان استفاده از هورمون های مصنوعی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر GnRH و hCG پس از تلقیح مصنوعی بر میزان نرخ آبستنی میش های نژاد رومانوف بود. برای این منظور ، تعداد 140 راس میش با استفاده از CIDR همزمان سازی فحلی شدند. پس از خروج CIDR ، همه میش ها 400 واحد بین المللی PMSG دریافت کردند. میش ها به 3 گروه تقسیم شدند (شاهد ، 20 راس ، گروه های آزمایش ، 60 راس). گروه اول به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. گروه های دوم و سوم 3 سطح GnRH ، (400 ، 500 و 600 میکروگرم) و hCG (200 ، 300 و 400 واحد بین المللی) از طریق تزریق عضلانی دریافت کردند. . به محض مشاهده علایم فحلی ، میشهای فحل جدا شده و با استفاده از روش ترانس سرویکال با اسپرم تازه تلقیح مصنوعی شدند. نتایج نشان داد که بین روزهای 33 و 90 پس از تلقیح مصنوعی بین گروه های آزمایش از نظر میزان تخمک گذاری و میزان آبستنی تفاوت معنی داری وجود ندارد (P> 0.05). بیشترین نرخ دوقلوزایی (20 درصد) در گروه hCG (300 واحد بین المللی) در مقایسه با GnRH و گروه کنترل مشاهده شد (05/0> P). اثر GnRH و hCG بر غلظت پروژسترون در پلاسما معنی دار بود (01 / 0 > P). میزان نرخ باروری (تک قلو ، دوقلو و سه قلو) بین گروه ها تفاوت معنی داری داشت (05/0> P). می توان نتیجه گرفت که تزریق 300 واحد بین المللی هورمون hCG پس از تلقیح باعث بهبود میزان آبستنی در میش ها می شود.