تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر بیان پروتئین های سالمندی P‏53 و P16 بافت پانکراس موش های دیابتی

هایپرگلیسمی مزمن با افزایش آسیب های سلولی ناشی از فشار اکسایشی همراه است و موجب افزایش مقاومت انسولینی شده و در سلول های بتا p53 و p16 را نیز افزایش می دهد که به القای سالمندی در سلول های ترشح کننده انسولین بافت پانکراس منجر می شود. هدف از این پژوهش تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر بیان پروتیین های سالمندیP53  و P16 بافت پانکراس موش های دیابتی بود.

در این مطالعه، تعداد 15 سر موش NMRI (22/3 ± 26 گرم) به صورت تصادفی در سه گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی و تمرینی دیابتی قرار گرفتند. سپس از راه غذای پرچرب به مدت 5 هفته و تزریق درون صفاقی استرپتوزوسین دیابتی شدند. پروتکل تمرین هوازی (Vmax 60-50%)، 5 روز در هفته به مدت 8 هفته بود. پس از بی هوشی، خون و بافت پانکراس برداشته شد. میزان مقاومت انسولینی، غلظت پروتیین P53 و P16 در سلول های بتای پانکراس اندازه گیری شد. داده ها به روش ANOVA با سطح معنی داری 05/0 ارزیابی شدند.

برطبق نتایج هشت هفته تمرین هوازی در موش های مبتلا به دیابت نوع دو، کاهش معنی دار مقاومت انسولینی (005/0=P)، غلظت پروتیین P53 (002/0=P) و P16 (010/0=P) را در بافت پانکراس به دنبال دارد.

تمرین هوازی احتمالا با کاهش عوامل مربوط به سالمندی سلولی نظیر P53  و P16 در سلول های بتا موجب بهتر شدن حساسیت انسولینی و به تاخیر افتادن سالمندی سلولی ناشی از دیابت می شود. لذا می توان به این نوع فعالیت ورزشی به عنوان یک رویکرد درمانی غیرتهاجمی جهت بهبود شرایط این بیماران نگریست.