تحلیل الگوی مکانی-فضایی عناصرآب و هوایی در بروز تصادفات جاده ای در استان بوشهر

شرایط نامساعد جوی یکی از عوامل مهمی است که بر ایمنی جاده ها تاثیر می گذارد. میزان تصادفات جاده ای در طول حوادث اقلیمی مانند بارش برف و باران باعث افزایش صدمات و خسارت های مالی نیز شده است لذا محقین در این مقاله به دنبال تحلیل الگوی مکانی- فضایی عناصرآب و هوایی در بروز تصادفات جاده ای در استان بوشهر می باشند.

این تحقیق با رویکرد تحلیل مکانی- فضایی و با روش تحلیل- توصیفی انجام شده است. جامعه آماری تحقیق شامل تمام عناصر و تصادفات جاده ای حادث شده در استان بوشهر در دوره زمانی 5 ساله (1398-1394) و به روش اسنادی استفاده شده است . به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده های تصادفات و هواشناسی از نرم افزار SPSS و تحلیل فضایی داده ها از نرم افزار ArcGIS استفاده گردیده است. برای پهنه بندی نقشه ها از روش IDW و در روش های آمار استنباطی از آزمون های R، F و کای اسکویر و رگرسیون خطی چندگانه برای مقایسه فراوانی ها استفاده شده است.

بیشترین فراوانی تصادفات مربوط به حوزه پلیس راه بوشهر- برازجان و از نوع جرحی است. کمترین فراوانی تصادفات مربوط به حوزه پلیس راه خورموج و از نوع فوتی می باشد. با توجه به مقدار F که 05/50 بوده و سطح معناداری که 000/0 است می توان با اطمینان 95 درصد بیان کرد این مدل، قابلیت تعمیم پذیری دارد .در روش رگرسیون خطی چندگانه، یک رابطه خطی بین متغیر وابسته با چند متغیر مستقل برقرار شد.

در مورد عنصر بارش باران، میزان سطح معناداری، نشان دهنده وجود ارتباط معنادار میان بارش باران و تصادفات جاده ای می باشد. بین دید افقی با تصادفات جاده ای یک رابطه معنا دار وجود دارد. در مورد عنصر رطوبت و تصادفات جاده ای نتایج نشان از ارتباط معنادار میان این دو متغیر را می رساند. عنصر سرعت باد از سطح معناداری برای دو متغیر سرعت باد و تصادفات جاده ای نشان دهنده وجود ارتباط موثر میان این دو متغیر است.