تبیین ارتباط میان تمرکز نداشتن، مشارکت کارکنان و ظرفیت جذب در نوآوری و عملکرد سازمانی

در عصر حاضر، نوآوری و عملکرد آن ضرورتی اجتناب ناپذیر در بسیاری از سازمان ها به شمار می آید. تمرکز نداشتن شرکت ها را قادر می سازد به سرعت به نیازهای در حال تغییر بازار، مشتری و فناوری پاسخ دهند. مشارکت کارکنان نیز منجربه ایجاد پویایی در سازمان می شود و ازطرفی ظرفیت جذب به عنوان یک شاخص مهم، شرکت ها را قادر می سازد دانش را برای حفظ مزیت رقابتی به دست آورند؛ جذب و تغییر دهند و از آن بهره برداری کنند. بنابراین هدف پژوهش این است که جنبه های سازمانی مانند تمرکز نداشتن، مشارکت کارکنان، ظرفیت جذب و آثار متقابل آنها را بر عملکرد نوآوری و عملکرد کسب وکار بررسی کند. روش پژوهش حاضر به صورت پیمایشی- تحلیلی و با استفاده از پرسشنامه انجام شده است. پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ که مقدار آن 0/943 به دست آمد و روایی بر اساس سنجش اعتبار محتوا و فرمول لاوشه (CVR) تایید شد. با استفاده از نمونه گیری تصادفی از جامعه آماری که شامل کارکنان اداره کل واگن ها است، تعداد 50 پرسشنامه تکمیل شده با استفاده از نرم افزار SPSS بررسی شد. یافته های پژوهش نشان می دهد تمرکز نداشتن، مشارکت کارکنان و ظرفیت جذب با عملکرد نوآوری رابطه معنادار مثبت دارد و عملکرد نوآوری نیز بر عملکرد کسب وکار موثر است.