تبین اثرات پاندمی کرونا بر میزان زیست ‎پذیری (مورد مطالعه: مناطق روستایی شهرستان زاهدان)

ویروس کرونا عامل یکی از بیماری های واگیردار و عفونی سده بیست و یکم است که از اواخر دسامبر 2019 از وهاان چین به سراسر جهان گسترش یافت و آثار و تبعات بسیاری بر ساختار های اجتماعی، اقتصادی و محیطی مناطق مختلف از جمله مناطق روستایی داشته است. مناطق روستایی، به ویژه در کشورهای در حال توسعه برای مقابله با تاثیر مستقیم و غیرمستقیم این بحران، آمادگی کمتری دارند. لذا هدف این پژوهش ارزیابی اثرات ویروس کرونا  بر زیست پذیری خانوارهای روستایی در شهرستان زاهدان است.

این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از حیث ماهیت و روش انجام کار توصیفی- تحلیلی است که به دو روش مطالعه کتابخانه ای و پیمایشی میدانی انجام می پذیرد. جامعه آماری تحقیق را خانوارهای روستایی شهرستان زاهدان تشکیل می دهد که با توجه به پراکندکی روستاها و تعداد زیاد آن ها تعداد 20 روستا به صورت تصادفی به عنوان روستای نمونه انتخاب شدند که بر طبق سرشماری سال 1395، این روستاها جمعا 4456 خانوار برابر با 18365 تن جمعیت داشته است که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 354 تن به عنوان نمونه انتخاب شده است.

برای تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون تحلیل رگرسیون چندمتغیره و آزمون تی تک نمونه ای استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که شاخص های زیست پذیری خانوارهای روستایی با میانگین 763/2 پایین تر از وضعیت مطلوب ارزیابی شده اند. بررسی اثرات همه گیری ویروس کرونا بر شاخص ها و متغیر های زیست پذیری خانوارهای روستایی نشان داد که همه گیری ویروس کرونا بیشترین تاثیر را با ضریب بتای 398/0- بر زیست پذیری اقتصادی و کمترین تاثیر را با ضریب بتای 147/0- بر متغیر زیست پذیری محیطی دارد.

ویروس کرونا بر میزان زیست پذیری نواحی روستایی تاثیرگذار بوده است.