مطالعه تطبیقی حق رزرو گیرنده کالا در انواع قراردادهای حمل و نقل

متصدی حمل و نقل در قبال گیرنده کالا متعهد ب هتحویل کالاهایی منطبق با مشخصات مندرج در بارنامه م یباشد.بنابراین گیرنده از حقی مستقیم برخاسته از قرارداد علیه متصدی برخوردار است. در قوانین و کنوانسیون هاییاد نشده است. اما با اعطای حق ب هگیرنده کالا » حق رزرو گیرنده « بین المللی از حق گیرنده کالا تحت عنوان جهت ابلاغ و قید عدم سلامت کالا در هنگام تحویل و تع یین خسارات و درجه اهمیت آن در نصوص قانونی عملاچنین حق رزروی برقرار گردیده است. حق متصدی حمل و نقل هنگام دریافت کالا مبنی بر قید مشخصات کالا در بارنامه، به صراحت تحت عنوان «حق رزرو» مطرح گردیده است. از سوی دیگر مشاب ههمین حق با اندکی تفاوت در مرحله پایانی قرارداد حمل برای گیرنده پیش بینی شده است. گیرنده کالا در مقصد و به هنگام تحویل حق داردعدم تحویل وفق مندرجات بارنامه را در رسید منعکس کند یا با ارسال ابلاغ وفق مقررات، حقوق خود را بعد ازبازرسی و تحویل محفوظ دارد. اگرچه حق مزبور برخلاف حق رزرو متصدی حمل نم یتواند در بارنامه درج گردد اماعنوانی جز حق رزرو گیرنده کالا نم یتوان برای آن برگزید. درخصوص مغایرت اعطای حق ب هگیرنده علیه متصدی حمل به دلیل اصل نسبی بودن قراردادها نیز بح ثها و توجیه هایی مطرح است. برخی مقرر ه های بی نالمللی، صرفعدم ابلاغ ورود ضرر در موعد مقرر را، اسقاطک ننده هرگونه حق طرح دعوا از ناحیه گیرنده درنظر گرفت هاند البتهبه جز موارد احراز سوءنیت متصدی حم ل. به دلیل تاوان عظیم عدم ارسال ابلاغ به موقع، ب هنظر می رسد می بایستمواردی به عنوان عذر موجه برای عدم ابلاغ در موعد مقرر مورد پیش بینی قرار گیرد. ضمن آنکه تع یین دقیقهویت متصدی حمل و نقل در متون قانونی م یتواند کمک موثری در امکان قابلیت رجوع در زمان مناسب با هزینه کمتر جهت برقراری عدالت باشد.