اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر بهزیستی روانشناختی، مهارت های ارتباطی و استرس والدگری مادران کودکان کم توان ذهنی

با توجه ویژه ای که در سال های اخیر نسبت به آموزش مهارت های زندگی در زندگی روزمره و تربیت کودکان کم توان ذهنی در حوزه های خانوادگی مشاهده می شود مقاله حاضر با هدف اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر بهزیستی روانشناختی، مهارت های ارتباطی و استرس والدگری مادران کودکان کم توان ذهنی انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است.

جامعه آماری، کلیه مادران دانش آموزان کم توان ذهنی مدارس استثنایی شهر ارومیه در سالتحصیلی400-1399 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس40 نفر به عنوان نمونه جهت اجرای پژوهش انتخاب شدند و به صورت دو گروه آزمایش(20 نفر) وکنترل(20 نفر) گمارده شدند. جهت سنجش بهزیستی روانشناختی از پرسشنامه ریف، جهت سنجش مهارت های ارتباطی از پرسشنامه ماتسون و جهت سنجش استرس والدگری مادران از پرسشنامه آبیدین استفاده شد. روایی ابزارها توسط متخصصان تایید شد و پایایی ابزار با آلفای کرون باخ سنجش و مورد تایید واقع شدند(7/0<α). قبل از اجرای مداخله از هر دو گروه پیش آزمون بهزیستی روانشناختی، مهارت های ارتباطی و استرس والدگری مادران به عمل آمد. گروه آزمایش مهارت های زندگی را از طریق پکیج آموزشی در10 جلسه دریافت کرد و گروه کنترل هیچگونه مداخله آموزشی دریافت نکرد. پس از اجرای مداخله در مرحله پس آزمون، هر دوگروه مجدا ابزارهای مرحله پیش آزمون را پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون کواریانس تک متغیره و کواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج نشان داد آموزش مهارت های زندگی در افزایش بهزیستی روانشناختی و پنج خرده مقیاس آن و مهارت های ارتباطی و همچنین کاهش استرس والدگری و خرده مقیاس های آن اثربخش بوده است(05/0> p).

با توجه به اثربخشی مهارت های زندگی در پژوهش حاضر؛ پیشنهاد می شود مدیریت مدارس استثنایی به برقراری ارتباط بین مسیولین مدرسه با مادران دارای کودک کم توان ذهنی از طریق برگزاری جلسات آموزش مهارت های زندگی و مشاوره به آنها در راستای بهبود وضعیت بهزیستی روانشناختی، مهارت های ارتباطی و کاهش استرس والدگری اینگونه مادران اهتمام ورزند.