تبیین روابط قدرت در تهیه و اجرای طرح های توسعه شهری؛ نمونه مطالعاتی طرح توسعه دانشگاه تهران

امروز با فضامند شدن هرچه بیشتر منطقی که شهری شدن نام دارد، شهرها بیش از هرزمانی به واسطه نوعی از رقابت فضایی در حال رشد و پیشروی هستند. در این معنا امروزه ما بیش از پیش شاهد فضامند شدن منطق رقابتی و توسعه در جهان پیرامون هستیم. به بیانی دیگر می توان گفت آنچه در قالب انواع طرح ها و برنامه ها بدان ها برخورد می کنیم، به نوعی نماینده ی منطق نامبرده تلقی می شود. به عنوان مصداقی از این طرح ها و برنامه های توسعه، این نوشتار به ترسیم فضای منازعه شکل گرفته پیرامون محدوده طرح توسعه دانشگاه تهران با بهره گیری از روش کیفی گرانددتیوری می پردازد. یافته های پژوهش نشان می دهد در این میدان، به واسطه در هم تنیدگی عقلانیت آکادمیک و شبکه های قدرت، دانشی که دغدغه ی خیر عمومی دارد، تولید می شود و مساله را که در اینجا ضرورت بخشی به ایجاد دانشگاه سبز، کارآفرین و هوشمند است، خلق می کند. به طور همزمان این دانش خاص تولید شده توسط روابط قدرت مشروعیت بخشی می شود. اینجاست که منطق توسعه در فرم فضایی خاصی بازتولید می شود. یکی از وجوه اشتراک این فضامندی در مفهوم عام منطق توسعه، انواع سلب مالکیت هاست. این سلب مالکیت در کنار همه اعمال قدرت ها، مقاومت هایی را از سوی جوامع و در اینجا اهالی محله وصال در پی دارد. در نهایت مجموعه این نیروهای متکثر دخیل و شکل گرفته حول طرح توسعه دانشگاه تهران ترسیم شده و با اتکا به روش شناسی نسبت ادعاهای طرح مذکور با میدان واقعیت سنجیده می شود.