تحلیل پارامتری اندرکنش بین تونل های موازی و زمین اطراف با تکیه بر موقعیت نسبی و روند حفاری آن ها (مطالعه موردی: برای تونل های ساخته شده در محیط شهری شیراز)

توسعه صنعت حمل و نقل باعث ساخت تونل هایی در همسایگی هم شده است. این تونل ها به طور موازی در کنار هم قرار می گیرند یا به طور متقاطع غیر هم سطح ساخته می شوند. محل قرارگیری این تونل ها نسبت به یک دیگر و روند حفاری آن ها در توزیع تنش اطراف تونل ها و روی رفتار زمین تاثیر گذار است. عدم درک مناسب رفتار سازه های مجاور می تواند منجر به بروز حوادث جبران ناپذیر شود. به همین دلیل مطالعه این سازه ها امری ضروری است. هدف از انجام مطالعه بررسی کامل تاثیر حفاری تونل های موازی بر نیروهای القایی وارد بر پوشش نگهداری تونل اول و نشست سطح زمین به منظور شناخت رفتار سازه های مجاور می باشد. در این مقاله با استفاده از روش اجزا محدود پلکسیس دو بعدی این تحلیل ها انجام شده است. طبق نتایج به دست آمده با افزایش فاصله افقی بین دو تونل، مقدار نشست سطحی کاهش می یابد در حالی که با افزایش فاصله قایم بین تونل ها مقدار نشست سطحی افزایش یافته است. همچنین افزایش عمق تونل دوم باعث افزایش بار القایی و لنگر خمشی بر روی پوشش نگهداری تونل اول شده است. افزایش فاصله قایم باعث تغییرات بیش تری نسبت به افزایش فاصله افقی بین دو تونل روی موارد خروجی مورد نظر دارد.