تدوین برنامه به شیوه رفتار درمانی شناختی: ارزیابی اثربخشی بر درماندگی آموخته شده دانش-آموزان دارای اختلال یادگیری خاص (دیکته)

کودکان با اختلال یادگیری خاص دیکته اغلب دارای خودکارآمدی پایین هستند که اساسا از شکست های تحصیلی و ادراک مشکل ناشی می شود. این پژوهش با هدف اثربخشی مداخله رفتار درمانی شناختی بر درماندگی آموخته شده دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص (دیکته) انجام گرفت.

روش تحقیق در این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه آموزشی و گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دارای اختلال خاص دیکته نویسی در مقطع ابتدایی در مرکز توانمندسازان ذهن شهر تهران در سال تحصیلی 1400- 1399 بود. از بین آنها تعداد 30 دانش آموز پسر دارای اختلال یادگیری خاص (دیکته) بر اساس ملاک های ورود و خروج و به شیوه نمونه گیری در دسترس گزینش شده و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری قرار داده شدند. مداخله رفتار درمانی شناختی به صورت 2 جلسه (90 دقیقه ای) در هفته و به مدت یک ماه و نیم طی 6 هفته (12 جلسه) اجرا گردید. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه درماندگی آموخته شده (LHS) بود. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شدند.   

یافته های پژوهش نشان داد که مداخله رفتار درمانی شناختی بر درماندگی آموخته شده دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص (دیکته) تاثیرمعناداری داشت (P<0/05).

با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که مداخله رفتاردرمانی شناختی قادر است سبب کاهش درماندگی آموخته شده دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص (دیکته) شود. لذا مراکز آموزشی، خدمات روان شناختی و مشاوره می توانند برای بهبود درماندگی آموخته شده دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص (دیکته) از این روش بهره مند شوند.