بررسی اپیدمیولوژیک بیماران مسموم با گیاهان سمی در اصفهان

امروزه با توجه به در دسترس بودن گیاهان در محیط وافزایش مصرف آن ها به قصد درمان، مسمومیت های گیاهی افزایش یافته است. لذا با توجه به موقعیت جغرافیایی اصفهان و عدم انجام پژوهشی در این خصوص، نیاز به مطالعه ای با معرفی انواع مسمومیت با گیاهان راکاملا توجیه می کرد.

در این مطالعه مقطعی و توصیفی داده های بیماران مسموم با گیاهان سمی بیمارستان خورشید اصفهان (مرکز ارجاعی مسمومین استان اصفهان) در طی سال های 1398- 1389 جمع آوری شد. اطلاعات دموگرافیک، بالینی، پاراکلینیکی و درمانی بررسی شدند.

 در72 بیمار با مسمومیت گیاهی، شایع ترین عامل مسمومیت، گیاهان ناشناخته (29 درصد) و بعد از آن مسمومیت با دانه کرچک (22/2 درصد) و داتوره (16/6 درصد) بود. عمده بیماران مرد بودند (60 درصد) و بیش ترین میزان مسمومیت در بازه سنی 39-20 سال بود. مسمومیت آگاهانه اغلب با داتوره (46/7 درصد) و در گروه سنی 19-10 سال و مسمومیت تصادفی بیش تر با گیاهان ناشناخته (34/1 درصد) و در گروه سنی 9-0 سال گزارش شد. مسمومیت به قصد درمان اغلب با گیاهان ناشناخته و دانه کرچک (61/6درصد) بود. مسمومیت به قصد خودکشی با خرزهره (66/7 درصد) رخ داده بود. در زمان بستری بیماران مسموم با داتوره، اغلب تاکی کاردی (58 درصد) و مردمک های میدریاز (91 درصد) داشتند. در بیماران مسموم با دانه کرچک، علایم غالبا گوارشی و شامل تهوع و استفراغ (94 درصد) بود. اکثر بیماران در فاصله کم تر از 24 ساعت مرخص شده بودند. هیچکدام از بیماران نیاز به تجویز آنتی دوت و اینتوبیشن نداشتند و همه بیماران با اقدامات حمایتی و بهبودی کامل مرخص شدند.