عوامل موثر بر طرد اجتماعی سالمندان در شهرهای کاشان و آران و بیدگل

یکی از موضوعات مهم در هر جامعه ای، توجه و برنامه ریزی برای سالمندان در جامعه است تا از انزوا و طرد این افراد جلوگیری گردد. از این رو، پژوهش حاضر درصدد سنجش عوامل موثر بر طرد اجتماعی سالمندان در شهرهای کاشان و آران و بیدگل برآمده است. با توجه به این که جمعیت سالمند شهرهای کاشان و آران و بیدگل از میانگین جمعیت سالمند کشور بیشتر است، در این شهرها باید توجه خاصی به سالمندان و زندگی آنها داشت.

این پژوهش با روش پیمایشی انجام شده و حجم نمونه ی پژوهش، با استفاده از فرمول کوکران، 320 نفر بوده است. در این پژوهش جهت تعیین افراد نمونه از روش نمونه گیری طبقه ای استفاده شده است.

نتایج نشان می دهد که: بین حمایت خویشاوندان، حمایت فرزندان، سرمایه ی اجتماعی، سرمایه ی اقتصادی، حمایت سازمان های رسمی و اوقات فراغت سالمندان و طرد اجتماعی سالمندان رابطه ی معنادار و معکوس وجود دارد. اما بین متغیرهای حمایت سازمان های غیررسمی، سن، تحصیلات و جنس سالمندان و طرد اجتماعی آنها رابطه ی معنادار وجود نداشته است. در تحلیل چندمتغیره و تحلیل مسیر نیز از میان شش متغیر مستقلی که دارای رابطه ی معنادار و معکوس با متغیر وابسته ی پژوهش بوده اند، دو متغیر، یعنی سرمایه ی اقتصادی و حمایت فرزندان، دارای تاثیر مستقیم بر متغیر وابسته ی پژوهش بوده اند.

بر اساس یافته های تجربی این پژوهش می توان گفت هرچه سالمندان در فعالیت های زندگی روزمره درگیر باشند، به سرمایه های مختلف دسترسی بیشتر داشته باشند، بیشتر مورد حمایت خانواده و جامعه قرار بگیرند و بیشتر به آنها توجه شود، کمتر احساس طرد خواهند داشت. اما اگر در فعالیت های جامعه مشارکتی نداشته باشند و مورد حمایت و توجه خانواده و جامعه نباشند، کم کم از نظر اجتماعی طرد و منزوی می شوند.