بررسی اثر تعاملی مصرف وارفارین با تمرینات تداومی و تناوبی بر مقادیر پروتئین MGP قلبی و شاخص های عملکرد کلیوی در موش های صحرایی مدل انفارکتوس قلبی: یک مطالعه تجربی

اختلالات قلبی- کلیوی بر یک‌دیگر تاثیر می‌گذارند. تمرینات ورزشی قادر به کنترل آسیب های سلولی قلب و کلیه هستند. هدف از مطالعه حاضر تعیین اثر تعاملی مصرف وارفارین با تمرینات تداومی و تناوبی بر پروتیین MGP قلبی و شاخص های کلیوی در موش های مدل انفارکتوس قلبی می باشد.

در این مطالعه تجربی 42 سر موش صحرایی نر نژاد اسپراگو-دوالی به طور تصادفی به 7 گروه کنترل، انفارکتوس قلبی یا ایسکمی (ISC)، ISC+تمرین تناوبی، ISC+تمرین تداومی، ISC+وارفارین، ISC+تمرین تناوبی+وارفارین و ISC+تمرین تداومی+ وارفارین تقسیم شدند. مدت تمرینات تناوبی و تداومی 8 هفته، پنج جلسه در هفته بود. القاء انفارکتوس قلبی با تزریق زیرپوستی ایزوپروترنول ایجاد شد. MGP قلبی با روش وسترن بلات، کراتینین و نیتروژن اوره سرم (BUN) با روش فتومتریک و سیستاتین C با روش توربیدومتری اندازه گیری شدند. میزان فیلتراسیون گلومرولی (GFR) مطابق با بررسی سیستاتین C محاسبه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آزمون های t مستقل و آنالیز واریانس دو عاملی استفاده شد.

انفارکتوس قلبی سبب کاهش پروتیین MGP (001/0=p)، افزایش کراتینین (001/0=p)، BUN (002/0=p)، سیستاتین C (001/0=p) و کاهش GFR (001/0=p) نسبت به گروه کنترل سالم شد. اثر اصلی نوع تمرین بر تمام متغیرها، اثر اصلی وارفارین بر MGP و BUN، هم‌چنین تعامل وارفارین و نوع تمرین نیز در MGP معنی دار بود.

تمرینات ورزشی نسبت به وارفارین، تاثیر بهتری بر MGP قلبی و کنترل شاخص های آسیب کلیوی داشت. لذا در بیماری های قلبی و کلیوی با تجویز وارفارین، تمرینات ورزشی با دقت برنامه ریزی شود.