تحلیل علل ناکارآمدی دروس قرآنی در توانمندسازی دانش آموزان در مدارس ابتدایی ناحیه دو شهر زاهدان

هدف پژوهش کنونی، واکاوی علل ناکارآمدی دروس قرآنی در توانمندسازی دانش آموزان در مدارس ابتدایی ناحیه 2 شهر زاهدان در سال تحصیلی 1399-1400 بود. باوجود اینکه آموزش قرآن در جامعه امروز، نسبت به گذشته پرشتاب پیش رفته؛ اما هنوز سستی های بسیاری در این زمینه وجود دارد. به همین دلیل پژوهش کنونی قصد دارد، به این ناکارآمدی ها در مدارس ابتدایی ناحیه 2 شهر زاهدان بپردازد. روش تحقیق، آمیخته به روش کیفی و کمی انجام گردید. در بخش کیفی نمونه مطالعاتی دربرگیرنده ی دوازده نفر از متخصصان علوم قرآنی و معلمان با پیشینه ی بالا و در بخش کمی شمار 62 نفر از معلمان مدارس ابتدایی ناحیه 2 شهر زاهدان بودند. ابزار مصاحبه نخست از راه روایی به روش CVR و CVI به دست اساتید و متخصصان رشته الهیات و علوم قرآنی مورد تایید قرار گرفت. واکاوی داده ها در بخش کیفی به روش کدگذاری در سه گام باز، محوری و انتخابی و در بخش کمی از آزمون تی تک نمونه ای بهره گرفته شد. یافته های بخش کیفی نشان داد که نه علل ناکارآمدی در برنامه آموزشی قرآن در مدارس ابتدایی وجود دارد و این ناکارآمدی ها در سه دسته معلمان، خانواده، امکانات درونی مدرسه تقسیم می شوند. یافته های بخش کمی نیز حاکی از آن بود که ناکارآمدی های روش تدریس دروس قرآن، از دیدگاه معلمان قرآن مدارس ابتدایی ناحیه 2 شهر زاهدان، ناکارآمدی آموزشی و ناکارآمدی بیرونی و درونی است