آیا داستان زباله در ایران، شاخصی است بر ناکارآمدی ما؟!

زباله شهری، زباله روستاها، زباله سایر مناطق مسکونی و خدماتی،زباله ساخت و سازها، زباله کارخانجات، صنایع و معادن ، زباله بیمارستان ها، زباله بخش کشاورزی و زباله کوهنوردها، گردشگران و رهگذران...بهرحال مجموعه از تولیدکنندگان آشغال و رها کردن آن در طبیعیت... این داستان زباله در ایران است. خروجی این مجموعه از تولیدکنندگان زباله، ایجاد مناظر زشت و غیر بهداشتی برای انسان و طبیعت است. جالب توجه است ما در ایران همه نوع ساختار مدیریتی، قوانین و مقرارت و آیینامه و فرایندها هستیم که بخش گسترده ای از منابع کشور را به خود اختصاص داده است؛ سازمان محیط زیست، شورای شهر و روستا، استانداران، فرماندران و بخشداران و شهرداران  و از همه بالاتر انواع رسانه های ملی، منطقه ای و محلی و به زبان های ملی و قومی ومحلی  و مراکز فرهنگی و آموزشی و تربیتی... ولی دریغ ازیک درصد تاثیرگذاری! یعنی استاندار یک استان وقتی که زباله ها را در رویشگاه های بکر جنگی و مرتعی می بیند اصلا وجدان درد نمی گیرد و به رگ غیرتش بر نمی خورد؟! یا شهرداری که نخاله های ساختمانی تخلیه شده یا رها شده  درحریم شهر را می بیند شکی در نیمچه مدریت خود نمی کند. یا رییس جهاد کشاورزی استان یا شهرستان و دهستان، کسیه های پلاستیک رها شده از مزارع کشاورزی در همه جای طبیعیت را، به فکر فرو نمی رود. از همه مهمتر از مجموعه مصوبات سفرهای رییس جمهور و دولتمردان چند تا به موضوع مدیریت زباله و پسماند اختصاص داده شده است. همه ما حداقل به چند کشور خارجی سفری داشته ایم ایا در جای غیر از ایران این مناظر زشت پخش تیکه های پلاستیک در طبیعیت را مشاهده کرده ایم؟ قبول بکنیم در این ارتباط یا بی سوادیم، یا بی توجهیم، یا ناتوان درمدیریت این پدیده زشت و اگر مدیریت می شد حتی سهمی اساسی در چرخه اقتصاد می داشت.