مشخصه های رویشگاهی موثر در پراکنش گونه های انحصاری و گچ زی غرب سمنان

حفر تعداد زیادی از معادن گچ در غرب سمنان، موجبات حذف گونه های گچزی بومی از رویشگاه ها  را ایجاد کرده است. در این ارتباط، مطالعات محدودی در خصوص سازش پذیری اکولوژیکی گونه‎ها در چنین رویشگاه هایی انجام شده تا بر مبنای آن بتوان، اقدامات موثر علمی و گسترده ای برای "حفاظت"، "احیاء" و "بهره برداری" از اکوسیستم های مرتعی، به عنوان سه مولفه رویکردی مرتبط با مدیریت مراتع، انجام داد. نمونه برداری از خاک و گیاه در 38 ایستگاه و 115 پلات در سطوح ارتفاعی مختلف از سطح دریا در یک مثلث که در حد فاصل بین لاسجرد و مومن آباد در ارتفاعات پایین و افتر در ارتفاعات بالاتر انجام شد. خصوصیات (pH و هدایت الکتریکی یا EC)  و سایر آنالیزهای خاک مورد بررسی قرار گرفت. ازهمبستگی های درونی CCA  برای ارزیابی اهمیت متغیرهای محیطی استفاده شد.  نتایج حاصل از بررسی ارتباط پراکنش گونه های گچ زی با مشخصه های توپوگرافی و خاکی رویشگاه های مذکور، بیانگر آن است که ارتفاع، مقدار گچ با محتوی سدیم، هدایت الکتریکی (EC) و اسیدیته (pH)، نقش موثری در سازش پذیری و بقای گونه های گچزی دارد. 4 رویشگاه افتر، لاسجرد و مومن آباد، رویشگاه های آهکزی و رویشگاه های متمایل به شور در منطقه شناسایی شدند.