اثر دو هفته تمرین تناوبی شدید بر مسیر بازیافت پورین ها

اثرات سازگاری با ورزش بر بهبود چرخه پورین نوکلیوتیدها اجتناب ناپذیر است و فعالیت بدنی موجب بهبود مسیر بازیافت پورین ها (salvage) می شود. تاثیر شیوه های مختلف تمرینی به ویژه نوع تناوبی خیلی شدید در فعالیت های بسیار کوتاه مدت و دوره تمرینی کوتاه مدت به خوبی روشن نیست. پژوهش حاضر به منظور بررسی سازگاری احتمالی مسیر بازیافت پورین ها از جمله آنزیم هیپوگزانتین -گوانین فسفوریبوزیل ترنسفراز (HGPRT)، هیپوگزانتین، گزانتین و همچنین اسید اوریک در یک دوره تمرینات تناوبی با شدت بالا طی دو هفته انجام شد.

در این پژوهش نیمه تجربی، هجده مرد سالم تمرین نکرده (میانگین و انحراف استاندارد سن34/2 ±95/21 سال و شاخص توده بدنی84/2 ±95/22 کیلوگرم بر متر مربع) برای این پژوهش داوطلب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تمرین قرار گرفتند. تمرین شامل فعالیت های 15 ثانیه ای رکاب زدن با نهایت شدت بر روی چرخ ثابت و با استراحت 4 دقیقه ای بین هر فعالیت بود که به مدت 2 هفته انجام شد. نمونه های خونی برای اندازه گیری متغیرهای ذکر شده، قبل از دوره و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین جمع آوری شد و داده ها با استفاده روش آماری تحلیل کوواریانس تحلیل و آلفا در سطح 05/0 پذیرفته شد.

افزایش معنا داری در سطوح هیپو گزانتین (001/0=P)، گزانتین (001/0=P) و کاهش معنا دار اسید اوریک (02/0=P) در گروه تمرین مشاهده شد و آنزیم HGPRT  بین دو گروه تفاوت معنا داری نداشت (386/0=p).

نتایج نشان دهنده ی این بود که تمرینات تناوبی شدید موجب دفع بیشتر پایه های پورینی همانند هیپوگزانتین و گزانتین می شود و کاهش اسید اوریک استراحتی احتمالا به علت افزایش ظرفیت ضداکسایشی آن ها می باشد.