تاثیر 12 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) و مکمل کوآنزیم Q10 بر بیوژنز میتوکندری عضله نعلی موش های صحرائی چاق شده با رژیم پرچرب

در مورد تاثیر توام HIIT و Q10 بر دستکاری بیوژنز و عملکرد میتوکندری های عضلانی در شرایط چاقی اطلاعات اندکی موجود است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر توام تمرین HIIT و مکمل Q10 بر محتوای میتوکندری و مقدار AMPK، NRF2، SIRT1 و Tfam عضله نعلی موش های صحرایی نر چاق بود.

48 موش صحرایی به طور تصادفی به شش گروه لاغر، چاق مرجع، چاق کنترل، چاق+HIIT، چاق+Q10 و چاق توام (HIIT+Q10) تقسیم شدند. چاقی با رژیم پرچرب القا شد و تمرین HIIT به مدت 12 هفته (پنج جلسه در هفته، هر جلسه شامل10 مرحله فعالیت تناوبی چهار دقیقه ای با شدت 90-85 درصد v VO2 peak) انجام شد و Q10 روزانه (نیم گرم در هر کیلوگرم وزن بدن) مصرف شد. داده ها با روش وسترن بلات و mitotracker اندازه گیری و با ANOVA مقایسه شدند. 

محتوای میتوکندری (049/0=P) و مقدار پروتیین های  NRF2(002/0=P)،  SIRT-1(007/0=P) و  Tfam(040/0=P) در گروه چاق کنترل به طور معنادار کمتر از گروه لاغر بود. محتوای میتوکندری و مقدار SIRT-1 در هر سه گروه چاق+ HIIT(001/0=P)، چاق+ Q10(001/0=P) و چاق توام (001/0=P)، به طور معنا داری بیشتر از گروه چاق کنترل بود و حتی به سطوح بالاتر از گروه لاغر نیز (به جز محتوای میتوکندری گروه چاق+Q10) رسید (001/0=P). اما مقدار NRF2، فقط در گروه های چاق+ HIIT(033/0=P) و چاق توام (038/0=P) به طور معنا داری بیشتر از گروه کنترل چاق بود. بااین حال، در هیچ یک از گروه های مداخله، مقدار Tfam تفاوت معنا داری با گروه کنترل چاق نداشت (05/0

احتمالا چاقی بیوژنز میتوکندری عضله نعلی را کاهش می دهد و یا اینکه حداقل سبب تخریب بیشتر میتوکندری های موجود می شود، اما تمرین HIIT و مکمل Q10 تا اندازه ای قابلیت جبران این کاهش را دارند که البته اثر HIIT تا حدی بیشتر است. بااین حال به دلیل کمبود شواهد و محدودیت ها هنوز نیاز به بررسی باقی است.