اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و مصرف کافئین بر بیان پروتئین p38α و HSP70 در کبد موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

پروتیین هایی نظیر  p38αو  HSP70  از اهداف بالقوه درمان اختلالات دیابت نوع دو به شمار می روند .هدف از این پژوهش بررسی هشت هفته تمرین تناوبی شدید و مصرف کافیین بر بیان پروتیین p38α و HSP70 در کبد موش های صحرایی دیابتی بود.

در مطالعه تجربی حاضر، 50 سر موش صحرایی نر سفید نژاد ویستار با دامنه سنی 3-2 ماه به طور تصادفی در 5 گروه 10 سری شامل: کنترل سالم(C)، کنترل دیابتی (D)، دیابتی تمرین کرده (D+T)، دیابتی دریافت کننده کافیین (D+CA) و دیابتی تمرین- کافیین (D+T+CA) تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل 8 هفته و هفته ای 5 جلسه (6 تا 12 وهله 2 دقیقه ای با شدت 90- 85% سرعت بیشینه) بود و هر هفته پنج روز  70 mg/kg کافیین محلول با سالین تزریق شد. برای بررسی پروتیین های p38α و HSP70 از روش وسترن بلات استفاده شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس دوطرفه و در صورت مشاهده تفاوت معنادار آماری از آزمون توکی جهت تعیین اختلاف بین گروهی استفاده شد  .

سطح پروتیین HSP70 در موش های سالم و دیابتی با هم اختلاف معنادار داشت. تمرین تناوبی شدید و مصرف کافیین موجب افزایش معنادار  پروتیین   HSP70نسبت به گروه  مکمل+ دیابتی شد (001/0P=). گروه تمرین+ مکمل اثرگذاری بیشتری در افزایش  p38αنسبت به سایر گروه های دیابتی داشت، اما این تفاوت معنادار نبود (96/0P=).

تمرینات تناوبی شدید و مصرف کافیین با افزایش بیان HSP70 کبد می تواند نقشی موثری در مقابله با آسیب دیابت داشته باشد. با این حال، تمرینات تناوبی شدید و مصرف کافیین تاثیری بر بیان p38α  در کبد موش های صحرایی دیابتی ندارد.