اثرات هشت هفته تمرین هوازی و رزوراترول بر بیان ژن های دخیل در ترموژنز و پروفایل لیپیدی در موش های نر نژاد C57BL/6

هدف مطالعه حاضر بررسی اثر ترکیبی رزوراترول و تمرین هوازی بر بیان ژن های درگیر در ترموژنز و پروفایل لیپیدی در بافت چربی زیرپوستی موش های نژاد C57BL/6 بود.

32 موش نر با میانگین وزنی 4±16 گرم به طور تصادفی به چهار گروه (تعداد = 8) تقسیم شدند. 1. رزوراترول (Res)، 2. کنترل (Control)، 3. تمرین هوازی (Exe)، 4. تمرین هوازی+رزوراترول(Res+Exe). موش ها رزوراترول را به مدت هشت هفته، پنج مرتبه/هفته، از طریق گاواژ دریافت کردند. موش های تمرین کرده به مدت هشت هفته، پنج جلسه/هفته با میانگین شدت 50-65 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی تحت تمرین بدنی بر روی نوارگردان قرار گرفتند. پس از اتمام پروتکل پژوهش و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، بافت چربی زیرپوستی استخراج و بیان ژن ها (PGC1a، FNDC5، UCP1، PRDM16 و (SIRT1 در بافت چربی با استفاده از تکنیک Real-time PCR سنجش شد. همچنین میزان پروفایل چربی (تری گلیسیرید، کلسترول تام، HDL و LDL) ارزیابی شد.

نتایج نشان داد که سطوح FNDC5، SIRT1 و UCP1 در بافت چربی موش های گروه Res بالاتر از گروه کنترل بود. همچنین بیان PGC1α، FNDC5، UCP1، PRDM16 و SIRT1 در بافت چربی موش های Exe بالاتر از گروه کنترل بود. نشانگرهای ترموژنز و ژن های دخیل در قهوه ای شدن بافت چربی در گروه Res+Exe نسبت به گروه Res و Exe به طور معناداری بالاتر بود. میزان HDL در گروه Res+Exe نسبت به گروه کنترل بالاتر و سطوح LDL، تری گلیسرید و کلسترول تام در گروه Res+Exe نسبت به گروه کنترل پایین تر بود.

تمرین هوازی و رزوراترول اثر هم افزایی قابل توجهی بر افزایش ترموژنز و افزایش بیان UCP1، PRDM16، PGC1α،SIRT1  و FNDC5 نسبت به گروه تمرین و رزوراترول به تنهایی دارد. افزایش بیان FNDC5 در بافت چربی زیرجلدی که به دنبال مداخله تمرین هوازی و رزوراترول ایجاد می گردد، توسط SIRT1 تعدیل می شود.