تبیین مولفه های طراحی مرکز کودکان بی سرپرست در راستای بهبود شرایط تربیتی

پدیده کودکان خیابانی و بی پرست و ناهنجاری های وابسته به آن معضلی است که کلان شهر ها و شهرهای بزرگ جوامع معاصر با آن رو به رو هستند. فضای مناسب اسکان این کودکان با توجه به مقولات تاثیر فضا در روان و رشد کودک می تواند در کاهش معضلات ناشی از بی سرپرستی و بدسرپرستی این کودکان بکاهد و در تقویت هویت مناسب و حس تعلق به فضای زندگی در آنان بسیار موثر باشد. در این پژوهش ضرورت دیده شد تا مولفه های طراحی فضاهای مختص کودکان بی سرپرستی، با در نظر گرفتن نیازهای واقعی آنها در فضا مورد بررسی قرار گیرد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از نظر داده ها کیفی و از نظر ماهیت مطالعه، داده بنیاد می باشد. جمع آوری اطلاعات از طریق مصاحبه، نقاشی و انشای کودکان است. داده ها به شیوه تحلیل محتوا و کدگذاری باز تحلیل، و سپس تبیین مقولات و کدگذاری انتخابی و پس از مصاحبه با اساتید طراحی مولفه ها جهت طراحی مراکز استخراج گردید. در این مقاله بر اساس رویکرد پیاژه کودکان بی سرپرست در سن بین 7- 11 سال انتخاب شده اند زیرا  ادراک منطقی نسیت به محیط پیرامون خود داشته، می توانند به عنوان مبنایی قابل استناد قرار گیرند. در نهایت در چهار مولفه کالبد، معنا، تجهیزات و برنامه در فضای معماری در این رده سنی اولویت های طراحی معماری تبیین گردیده است.