بررسی رابطه بین تیپ های شخصیتی - شغلی و کیفیت زندگی کاری پرستاران با میانجی گری هوش اجتماعی

مواجهه مکرر پرستاران با شرایط دردناک و رنج آور بیماران در بخش های مختلف می تواند منجر به کاهش کیفیت زندگی حرفه ای در آنان گردد که خود می تواند زمینه ساز آسیب های روانی، همچون افت کیفیت مراقبت و برآیندهای مراقبت از بیماران شود. در این راستا، پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه بین تیپ های شخصیتی - شغلی و کیفیت زندگی کاری پرستاران با میانجی گری هوش اجتماعی انجام شد.

این مطالعه از نوع مطالعات همبستگی پیشرفته مبتنی بر روابط ساختاری و روش تحلیل داده ها است که با مدل سازی معادله ساختاری در میان 300 نفر از پرستارانی که در فاصله زمانی اردیبهشت تا آبان 1400 در 8 بیمارستان خصوصی شهر مشهد مشغول به کار بودند، انجام گرفت. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های تیپ شخصیتی مایرز- بریگز (1998)، هوش اجتماعی ترومسو سیلورا، مارتین، یوسن و داهل (2001) و کیفیت زندگی کاری قاسم زاده (1384) استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها نیز با کمک نرم افزارهای آماری SPSS و PLS و آزمون معادلات ساختاری انجام شد.

نتایج تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد که بین تیپ های شخصیتی - شغلی با کیفیت زندگی کاری پرستاران با میانجیگری هوش اجتماعی رابطه معنی داری وجود دارد، و متغیر تیپ با ساختار قادر است از طریق هوش اجتماعی 47 درصد از تغییرات کیفیت زندگی کاری را بیان کند که بیشترین اثر غیرمستقیم را داراست. کم ترین میزان اثر غیرمستقیم نیز مربوط به تیپ شهودی است.

با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهاد می شود برای بهبود کیفیت زندگی کاری پرستاران تیپ های شخصیتی - شغلی و هوش اجتماعی آنان را بهبود بخشید.