مطالعه تطبیقی داوری در اختلافات اعتبارات اسنادی

اعتبارات اسنادی به ‏عنوان روشی رایج برای پرداخت در معاملات تجاری به ‏کار می ‏رود. ممکن است در خصوص تحصیل اعتبارات اسنادی و پرداخت آن اختلاف ایجاد شود و در این صورت، طرفین تمایل به حل اختلافات از طریق داوری داشته باشند. همچنین اعتبارات اسنادی از چند قرارداد مرتبط به‏هم تشکیل شده است و با اینکه هریک از قراردادها از استقلال حقوقی برخوردارند اما به لحاظ اقتصادی و کارکردی برای تحقق هدفی مشترک منعقد شده ‏اند. هدف از این مقاله ارایه تعریف و بررسی اجمالی کارکرد اعتبارات اسنادی در عرصه تجارت بین‏ الملل و مطالعه داوری‏پذیری اختلافات ناشی از اعتبارات اسنادی و گسترش قلمرو موضوعی و شخصی شرط داوری به سایر قراردادهای مرتبط با آن است. در مورد داوری‏ پذیری اختلافات ناشی از اعتبارات اسنادی، اصل بر داوری‏ پذیر بودن تمام اختلافات بین طرفین اعتبارات اسنادی است و در این راستا مرکز بین‏ المللی برای داوری اعتبارات اسنادی داوری تخصصی را در این حوزه پیشنهاد داده است. مقررات این مرکز نشان‏ دهنده این موضوع است که داوری در این حوزه از سوی کارشناسان مرتبط با عملیات بانکداری بین‏ المللی انجام می‏شود. در خصوص شرط داوری در قرارداد فی‏مابین اصیل و ذی‏نفع، قلمرو شخصی دیوان داوری به دلیل حاکم بودن اصل استقلال اعتبارات اسنادی و اصل نسبی بودن قراردادها به روابط اشخاص دیگرتسری پیدا نمی ‏کند، اما مسایل مرتبط با اعتبارات اسنادی می‏ تواند در محدوده صلاحیت دیوان داوری قرار گیرد، اگرچه دیوان نمی‏ تواند حکم الزام ‏آوری در مورد اشخاص ثالث صادر کند.