کاربرد ژئوشیمی در تشخیص کانی شناسی اولیه و چینه شناسی سکانسی نهشته های کرتاسه زیرین (آپتین) در برش کوه میش، حوضه زاگرس

در زون ساختاری زاگرس سازند داریان با سن کرتاسه زیرین (آپتین) به عنوان جوان ترین سازند مخزنی گروه خامی بالایی از نظر پتانسیل مخزنی هیدروکربنی دارای اهمیت است. این سازند در برش سطحی کوه میش 135 متر ستبرا دارد و از لا یه های نازک تا ستبر و توده ای سنگ آهک، سنگ آهک رسی و مارن و شیل تشکیل شده است. در این مطالعه ویژگی های ژیوشیمیایی رسوبات سازند داریان از دید کانی شناسی اولیه و کاربرد داده های ژیوشیمیایی استخراج شده از عناصر فرعی (Fe, Mn, Na, Sr) در تشخیص سطوح چینه ای مورد بررسی قرار گرفت. مطالعات سنگ نگاری منجر به شناسایی 13 ریز رخساره شد که در یک پلتفرم کربناته نوع رمپ در چهار نوع محیط رسوبی از رمپ درونی، رمپ میانی، رمپ بیرونی و بخش ژرف حوضه رسوب کرده اند. سه سکانس رسوبی رده سوم که در مجموع 6 دسته رخساره را دربر می گیرند بر اساس پراکندگی عمودی رخساره، تغییرات نمودار گامای سطحی، الگوهای برانباش رخساره ها، و تغییرات رو به بالا در پاراسکانس ها شناسایی شد. ژیوشیمی عناصر اصلی و فرعی بیانگر کانی شناسی اولیه آراگونیتی برای کربنات های سازند داریان است. رسم نسبت Sr/Ca در برابر Mn نشان از تاثیر دیاژنز در یک سیستم دیاژنزی نیمه بسته با نسبت متوسط تبادل آب به سنگ (W/R) است. تغییرات مقادیر عناصر آهن و منگنز با پراکندگی دسته رخساره ها (system tracts)، توالی های رسوبی و مرزهای چینه ای، در کربنات های سازند داریان در ارتباط بوده و روند تغییرات در بیشترین میزان عناصر یادشده و کمترین میزان آنها به ترتیب بر سطوح حداکثر غرقابی و مرزهای سکانسی منطبق است. می توان بر اساس تغییرات میزان عناصر فرعی برای بررسی سطح لایه، مرزهای توالی و همچنین حالت های اکسیداسیون و احیا استفاده کرد.