سواد سلامت در شبکه تلویزیونی (سلامت) پیش و پس از شیوع کرونا

پژوهش حاضر، به منظور استخراج الگوی رفتاری سیمای ملی در افزایش سواد سلامت مخاطبان با ویژگی میان رشته ای ، هدف کاربردی و ماهیت توصیفی ، تبیینی، با روش آمیخته و نمونه گیری تصادفی طبقه ای در دو مرحله کیفی و کمی انجام پذیرفته است. در مرحله (کیفی) و پاسخ به پرسش اول، مبنی بر چیستی مضامین برنامه ها به شیوه استدلال استقرایی از مجموعه مضامین پایه و سازمان دهنده ، به سه مضمون فراگیر: تغییر الگوی رفتاری و سبک زندگی بینندگان، پیشگیری از بیماری ها و توانمند سازی مخاطبان دست یافتیم. همچنین از مقایسه برنامه ها در دو بازه زمانی بر اساس پرسش دوم ، مبنی بر اینکه چه تغییراتی در مضامین برنامه های شبکه پس از کرونا ایجاد شده است؟ تفاوت های اندکی مشاهده شد. برای پاسخگویی به پرسش سوم و مقایسه مضامین سلامت جسمانی با نظریات کارشناسان سازمان بهداشت جهانی، کاستی های موجود در برنامه ها از قبیل بی توجهی به تقویت شهروندی فعال و شناخت حقوق افراد به عنوان بیمار، ضعف در آگاه سازی و جهت یابی به عنوان مصرف کننده محصولات و دستیابی به ارایه دهندگان مراقبت های بهداشتی برای بهبود سلامت مشخص شدند. در مرحله (کمی) از آزمون فریدمن برای فرضیه اول، مبنی بر اولویت بعد جسمانی در میان ابعاد گوناگون سلامت و آزمون تی وابسته برای فرضیه دوم، مبنی بر نبود تفاوت معنادار در زمان برنامه های سلامت جسمانی در دو بازه زمانی مورد نظر استفاده شده که به تایید هر دو انجامید.