بررسی اثر خصوصیات ناپیوستگی بر عملکرد مکانیکی نمونه های آسفالت تعمیرشده و تعمیرنشده

ترک خوردگی روسازی آسفالتی پدیده ای اجتناب ناپذیر و مد اصلی خرابی در این روسازی ها است که در صورت عدم توجه  هزینه گزافی را به دنبال دارد. این در حالی است که می توان با اقدامات پیشگیرانه، به نحو بسیار موثری هزینه های مذکور را کاهش داد. درزگیری ترک یکی از روش های نگهداری پیشگیرانه و ساده ترین و اقتصادی ترین راه برای ترمیم سطوح به تازگی ترک خورده روسازی آسفالتی است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر ابعاد ناپیوستگی و تعمیر آن بر رفتار مکانیکی آسفالت انجام شده است. از این رو، نمونه های آسفالتی دارای ناپیوستگی تعمیرشده و تعمیرنشده ساخته شد و سپس آزمایش های خزش دینامیک، مدول برجهندگی، خستگی و دوام به روش لاتمن روی نمونه ها انجام گرفت. نتایج نشان می دهد که برای لایه ای با دانه بندی ریزتر، درزگیری ترک های کم عرض (تا عرض 20 میلی متر)، مقاومت در برابر شیارشدگی بتن آسفالتی را بهبود می بخشد و همچنین درزگیری ترک ها می تواند مقاومت بتن آسفالتی را در برابر خستگی، بدون توجه به ابعاد ترک، افزایش دهد. برای لایه ای با دانه بندی درشت تر نیز درزگیری ترک های عمیق تر نسبت به عرض باعث کاهش مقاومت بتن آسفالتی در برابر شیارشدگی می شود و درزگیری ترک هایی که مجموع ابعاد عرض و عمق آن ها برابر با 20 میلی متر باشد، کاهش عملکرد خستگی را در پی خواهد داشت. برای لایه ای با دانه بندی ریزتر و لایه ای با دانه بندی درشت تر، درزگیری ترک به ترتیب باعث افزایش 7/7 و 9/8 درصدی مدول برجهندگی بتن آسفالتی می شود. همچنین، یافته ها حکایت از نقش پررنگ تر عرض ناپیوستگی نسبت به عمق آن بر رفتار شیارشدگی و دوام دارد. دستاوردهای این پژوهش می تواند در تصمیم گیری زمان مناسب درزگیری ترک ها و بهبود برخی خصوصیات روسازی، به موازات ترمیم ترک ها، کلیدی باشد. اما به طور کلی، اثر مطلوب درزگیری بر شیارشدگی، خستگی و دوام رویه های آسفالتی، جزیی و عمدتا قابل صرف نظر است. با این وجود، می توان درزگیری را یکی از راه های افزایش مدول برجهندگی رویه های ترک خورده در نظر گرفت.