ارزیابی عملکرد کمی، عملکرد اسانس و محتوای عناصر غذایی آویشن در پاسخ به منابع کودی و رژیم های مختلف آبیاری

یکی از مهم ترین اهداف کشت گیاهان دارویی، بهبود محتوای اسانس آن ها می باشد که تحت تاثیر عواملی محیطی از جمله شرایط تنش کم آبیاری و تغذیه ای قرار خواهد گرفت. بدین منظور، مطالعه ای سه ساله به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دانشگاه ارومیه در سال های زراعی 96-1393 اجرا شد. فاکتور اصلی شامل سطوح آبیاری در سه سطح (آبیاری نرمال، آبیاری تکمیلی و شرایط دیم) و فاکتور فرعی در شش سطح در برگیرنده تیمارهای کودی شامل کود زیستی (ازتوبارور یک+ فسفات بارور دو) همراه و بدون ورمی کمپوست، کود شیمیایی کامل و کود نانو کامل همراه و بدون ورمی کمپوست بود. نمونه برداری و آنالیز صفات در سال زراعی 96-1395 (سال سوم کاشت) انجام گرفت. نتایج نشان داد تیمارهای آبیاری تکمیلی و دیم به ترتیب ضمن کاهش غلظت عناصر نیتروژن (94/14 و 72/7 درصد)، فسفر (20/31 و 71/37 درصد)، پتاسیم (58/11 و 14/9 درصد)، مس (27/14 و 96/28 درصد)، و وزن خشک کل آویشن (22/33 و 14/56 درصد) سبب افزایش غلظت عناصر آهن (08/8 و 05/66 درصد)، روی (82/16 و 16/7 درصد) و عملکرد اسانس (32/25 و 11/37 درصد) نسبت به شرایط آبیاری نرمال شد. کاربرد تلفیقی کود نانو با ورمی کمپوست در شرایط آبیاری نرمال و کاربرد کود نانو در شرایط آبیاری تکمیلی و دیم منجر به بهبود عملکرد اسانس (به ترتیب 70/2، 39/3 و 78/3 درصد) شد. به طور کلی بهبود عملکرد اسانس در شرایط نامساعد محیطی به هنگام کاربرد کود نانو، نشان دهنده کارایی این کود در تامین عناصر غذایی و دستیابی به اهداف کشاورزی پایدار است.