ارزیابی طرح های مهندسی با رویکرد تنوع پذیری مطالعه موردی: رادار آرایه فازی

گسترش تنوع محصولات، به مشتریان کمک می کند تا محصولی را بیابند که متناسب با نیازهای فردی آن ها است. از این رو شرکت ها به دنبال یافتن روش هایی برای مدیریت بهتر و رویه های ایجاد تنوع در محصول هستند و یک طراحی منطبق با تنوع پذیری می تواند برای سازمان مزیت رقابتی محسوب شود. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی طرح های مهندسی با رویکرد تنوع پذیری، مدل بهینه سازی را ارایه داده است که طرح های مهندسی را از نظر دو پارامتر مقدار تغییرات مورد نیاز طرح جهت استانداردسازی در حال حاضر و تلاش تولیدکنندگان در آینده جهت طراحی مجدد اجزا مورد بررسی قرار می دهد. پارامتر مقدار تغییرات مورد نیاز طرح جهت استانداردسازی در حال حاضر به کمک شاخص تنوع نسلی و شاخص اتصالات و پارامتر تلاش تولیدکنندگان در آینده جهت طراحی مجدد اجزا به کمک شاخص اشتراکات به دست می آید. به کار گیری مدل توسعه داده شده در پژوهش حاضر و همینطور تعیین حد مجاز اجزای در الویت استانداردسازی و میزان تلاش در آینده، منجر به انتخاب طرح مهندسی خواهد شد که می تواند هزینه های اصلاح محصول، تلاش جهت طراحی مجدد و زمان عرضه به بازار را کاهش دهد. مدل توسعه داده شده در این تحقیق بر روی یکی از رادارهای آرایه فازی صنایع الکترونیک ایران پیاده سازی شده و با استفاده از آن طرح مهندسی بهینه رادار مورد نظر تعیین شده است.